Ya ADAKO? Ağaç dalındaki gövdeden ayrılma eğilimini fark ettin mi, bilmem. Hep öteye öteye uzar. Gövdenin toprağa kök salmış rahatlığından bir kaçıştır bu. Özgürlüğe susamışlıktır. Buna ben Ağaç Dalı Kompleksi diyorum. Genç hastalığıdır.
İnsanları yalan söyledikleri zaman dinlemeyi severim. Olmak istedikleri, olamadıkları kişiyi anlatırlar.
"Normal bir insan değil, korkmuyor musun ondan?"
"Ben normal insanlardan korkarım."
"Yüzüne söyleyemeyeceğimi mi sanıyorsunuz?"
"Sanmıyorum, biliyorum."
Bu kadar rahatlık beni korkutuyor. Hiç olmazsa birkaç gün sürecek bir hastalığa tutulsam...
Onları oldukları yerde bıraksana. Günde bir buçuk saatimizi yanlarında harcadığımız yetmiyormuş gibi bir de kafamızda mı gezdireceğiz?