"Ne çok yalan söyleniyordu yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak."
Sayfa 81Kitabı okudu
Hepimiz korkağız. Korktuğumuz için severiz, korktuğumuz için yaşarız, korku yüzünden öldürürüz
"Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu. Ne kolaydı onlara uymak! Gündüzleri bir okulda ders verir, geceleri sessiz, güzel kadınlarla yatardı istese. Çabasız. Ama biliyordu: Yetinemeyecekti. Başka şeyler gerekti. Güçlüğü umutsuzca zorlamak bile güzeldi."
“Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.”
Sayfa 190
“Yakında evleniyorum.”
“Beter ol. Dilerim çocukların da olsun.”
Sayfa 185
“Tutamak sorunu. İnsanın bir tutamağı olmalı.”
“Anlamadım.”
“Tutamak sorunu dedim. Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.”
Sayfa 183
Beni bırakıp gideceğin günü bekliyorum. Bu bekleyiş üzgünlüğünü bilsen! Dayanamayacağım, ben gidiyorum. Belki daha iyisine ulaşmak elimizde değil.
Sayfa 165
Temmuz 23’ün yanına yalnız iki kelime yazılmıştı: “Onu seviyorum.” Buna da inanmadı. “Yalan! Beni sevseydin o günün 23 Temmuz olduğunu bilmezdin.”
Sayfa 160
Çoğunlukla benim haller..
"Artık dış dünyanın sesleri duyulmuyor. Her şey kendi içinde oluyor."
Sayfa 37 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Şimdi kış olsun istiyorum.”
“Neden?”
“Soğuk olsaydı seni örtüp bastırmak bahanesiyle yanına gelir, bir daha öperdim.”
Sayfa 141