"Bir çocuk gördüm uzaklarda.
Biraz çocuk biraz adam biraz hiçti.
Ellerinde yaşlı zaman demetleri...
Daha önce denenmemiş yeni bir yol seçti."
Sezen Aksu- Bir Çocuk Sevdim
Bu incileri bir cadı vermişti bana,
gecenin tanıksız karanlığında.
Boynuma dizmiştim bende her birini,
dönüştürüp zarif biçimli bir boyunluğa.
Gerçeğin incileriymiş bunlar aslında,
fısıldarlarmış gerçekleri kıvamlı kana.
Gördüğümde bu inciler vardı boynumda seni
gezindi durdu bir fısıltı damalarımda.
Dinlememiştim ben onu oysa,
çirkin ama bilge bir cadıya inanmaktansa,
inanmıştım sahte ama büyüleyici sana.
Sen o yalanlarda gezdirdikçe dilini,
daha da şiddettle fısıldadı incilerim kanıma.
Her yalanında biraz daha titredim korkuyla,
ama kaçmadım sonuna kadar sarıldım sana.
Senin yalanlarına verdiğim her yanıtta,
inciler gömüldü boynuma.
Birer birer döküldüler boğazıma,
dayanamadılar sahtekârlığına.
Sırf beni korumak adına,
karıştılar kanıma.
Boğdular beni sana olan inancımla, ancak o zaman bıraktım kanmayı o yanıltıcı güzellikteki sana.
Şunu asla unutma,kanımda fısıldayan inciler olmasa da tanırım artık senin sahtekarlıkla donanmış ruhunu.
Çünkü sayende, çokça oynadım bu oyunu.
-ʚїɞ
Daha dün değil miydim çocuk
Evet, belki yarım,
Belki biraz buruk
Ve babasız bir çocukluk,
Belki olmayan bir çocukluk,
Hiç yaşanmayan
Ya da yaşanamayan bir çocukluk
Ama içtendi gülüşlerim,
Güldüğüm zaman
Ve kolaydı mutluluklarım,
Bir oyuncak alındığı zaman
Ne çabuk geçti zaman,
Beni almadan, unutarak
Büyüdüm
Ama hala küçüğüm
Çünkü yaşıyorum hala hayallerle avunarak,
Hayalle gerçeği ayıramayarak
Murat Şahan
kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının
belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize
Şu çağın en büyük derdi insan. Dostu, sevgilisi, iş arkadaşı, akrabası... Seçebildiklerimiz de seçemediklerimiz de dert olabiliyor. Her şey yolunda gitse, insanlar zaman zaman can sıkıyor. Sonra da hiçbir şey olmamış gibi soruyorlar, neyin var? Paul Auster cevaplıyor: "Benim bir şeyim yok. Doğru insana rastlamadım, hepsi bu." Yeni bir
İnsan yaşı kaça dayanmış olursa olsun, ne kadar "daha çok gençsin" denirse densin, geçmişe bazen bakıp bir ah der. Çağlar boyu olmuştur bu. Pişmanlık gibi değil de, hasret gibidir daha çok. Pierre Loti de demiştir: "İnsan diline sığmayan düşler ardında koşardık." Yine koşulur sevgili okur. Ne yapıldıysa ne söylendiyse yine
İnsanın zaman zaman yaraları ile tuhaf bir ilişkisi oluyor: Bitsin istiyoruz, kabuk bağlıyor mesela fakat kaşımaya devam ediyoruz. Bilerek. Ne tuhaf. Afşar Timuçin, "İyileşen yaraya ikide bir dokunmanın ne anlamı var?" diye bu yüzden sitem eder. Bu eziyeti ne kendimize ne bir başkasına yapmalı sevgili okur. Yaralar yaşandığıyla kalmalı.
Bu çağda sevmeler de bir tuhaf. Sevgi mi bir anlık heves mi yoksa bir çıkar bir çarpık beklenti mi bilemiyor insan. Némirovsky, "Ona olan sevgisinin baki olacağını dünyanın döndüğünü, güneşin aydınlattığını ve geceden sonra günün ağardığını bildiği gibi biliyordu." der. Gerçek sevgi, çağ değişse de hissedilir sevgili okur. O emin olma