Sincap, meşe palamutlarını toplamak için uğraşır, sonra onları toprağın altına saklar ve nereye sakladığını unutur. Bu onun “zayıflığıdır". Zaman geçer ve toprağın altındaki o meşe palamutları boy boy ağaçlara dönüşür. Bu sincapların “Vesilesidir."
Bilemeyiz ki, ne hayırlı, ne zarar... Zaman gösterecek.
Sayfa 62Kitabı okuyor
Efsaneye göre Cihangir Hanlığının genç Prensi Salim Şah, bir gün raksını görüp hayran kaldığı Anarkali isimli genç ve güzel rakkaseye âşık olur. Zaman geçer ve Prens Salim Şah gönlünü çelen bu güzel rakkase ile evlenmek ister ancak ülkesinin kuralları buna izin vermez. Bir prensin halktan bir kızla evlenmesi, hele ki bir rakkase ile evlenmesi
~
Bir gün gelir, açmaz dediğin çiçekler açar. Gitmez dediğin dertler gider. Bitmez dediğin zaman geçer. Hayat öyle bir sır ki; önce şükür, sonra sabır, sonra da inanmak gerek.
Mevlana Celaleddin-i Rumi
🍀"-Her zaman daha iyisini bulmak isterken ömür geçer ve sen en kötüsüne razı olmak zorunda kalırsın.
Kimisi kariyerine güvenir, kimisi güzelliğine güvenir ve çıtayı yüksek tutup millete burun kıvırır. Ama sonunda çıtayı olduğundan da aşağı düşürmek zorunda kalır. Kariyer demek önemli bir insansın demek değil ki. Güzel olmak, en doğru insansın demek değil ki. Ne hayal aleminde ne de ruhlar aleminde değiliz. Ayaklarınız biraz yere değsin."🍀
Bir yaz, 1984te halam ile eniştemin oturdukları Akturdan çıkıp Datça'nın en batısındaki Knidosa yuruyorum. Datça'nın orta kısmı Orta Anadolu'yu andırır; kıraç ve sıcak. Karşıdan bir adam geliyor, baktım Türkmen. Bütün Muğla havalisi ve Antalya yerli halkı halis Türktürler. Oldum olası da aynı hayatı yaşarlar. Kır kırçıl sakallı bir adam, başında da kalpağı vardı. Bunların kılları çok seyrek olur. Neyse.
Selamlaştık. "Nereye?" diye sordu, Knidos'u işitmemiştir diye onun yakınındaki köyün adını söyledim. "Oraya bugün varamazsın, gel, bana misafir ol" dedi. Döndüm; serserilik bu ya, acelem de yok, yürüyoruz birlikte. Bir yere geldik, "bana müsaade" deyip gitti, bir ağaca sarılıp öptü. Sonra gelip "ne vakit kocamış ağaç görürsen, sarılıp onu öpesin, ömründen ömür kapasın" dedi.
O gün bugün nerede bir koca ağaç görsem sarılıp öperim. Bu kamlıktan/şamanlıktan gelen bir olay olmalı.
İmana giden yol tam bir dürüstlükten geçer. Bu öyle birşeydir ki, kişinin kendi düşüncelerine, menfaatine ters bile olsa doğruyu ve hakkı gördüğü zaman ona teslim olması ve çıkarını düşünmeden kibirsiz bir şekilde onu kabul edip uygulamasını sağlar. İşte böyle bir dürüstlük, böyle bir teslimiyet hakkın ve imanın kapısını açar. Halihazırda bu kapıdan girmiş olanların da sapmamasını sağlayıp derecelerini yükseltir, takvasını artırır.
Yitirilmedik ne kaldı bana
Varlığımdan başka
Anılara kapılıp kanma
Dünyanın da düzeni böyle
Çok geç kaldığım hâlde
Solmuş resimlerde
Kaç yıl geçmiş
Hâlâ güzel durur
Öyle bir geçer zaman ki…
Sen biraz İstanbul'a benzersin
Bazen ışık ışık, bazen dalgın
Gözlerin ki en koyu karanlıklarda
Anlatır bize güzelliğini aşkın
Ellerinde buluruz tek teselliyi
Gün olur; yıkılır, yapayalnız kalırız da
O zaman silinir bütün renkler, çizgiler
Osmanlı tarihinde altı yüz küsur yılda, tuğla gibi on iki bin Divan kaleme alınmış olduğu söylenir "uzmanı değilim, bana söyleneni aktarıyorum". Bunların hepsi yazı devrimi denilen felaketle çöpe atıldı.