Zehra Değirmenci

Zehra Değirmenci
@zehradgrmnc
nevah
Reklam
Kırılan kalbimin parçalarından bir ev inşa ettim kendime; Yattıkça tenime batan bir yatak, dokundukça ellerimi kanatan pencereler ile birlikte
Kafamın içinde yerlerine oturması gereken taşlar etrafımda darmadağın oldu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Ben artık çok dolmuşum, kendi kendime karşı bile dolmuşum bilmeden.
Kitap okuyamayacak kadar karıştı aklım, nasıl çözülecek bilmiyorum
Reklam
Yolda rastgele karşına çıkan çiçekçiler, sokakta denk gelinen bir şarkı, kitapçıda vakit geçirmek için aldığın o kitap, hayatın olacağını bilmeden tanıştığın o insan... Tüm bunlar için hayat beklemeye değer. Hem de neyi beklediğini ne kadar bekleyeceğini bile bilmeden beklemeye değer
Aklımda koca bir dünya, çokça alışılmış çokça bunaltmış
Evrendeki tüm karmaşa kafamın içindeydi sanki
İçinde yazgının gizlendiği boş anlar vardır. Onlar bir gün gelir kara fırtına bulutları gibi yükselir, sonra yine uzaklaşırlar. Ancak onlar inatçıdır, hiç kaybolmazlar. Kapkara bir duman misali yükseklere çıkarlar; donuk, gri, hüzün dolu, insan yaşamının üzerinde beklerler. İkide bir öfkeyle yumruklarını kaldırıp ihtar ederler.
Kimi insanlar vardır yaşamındaki her şeyi kasıp kavuran anlar ruhunun geçirdiği buhranla gizli acılara dönüşür, onu ruhsal bunalıma sürükler. Bu öyle sarsıcı olur ki kişinin tüm ruh düzeni farkında olmadan bunalımın içinde kaybolup gider.
121 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.