Zehra Duruk
@zehraduruk
Allah'ım!
Sana tutunuyorum, kimsenin yere atmasına izin verme beni.
İstanbul/Diyarbakır
24 Haziran 1998
674 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Okuyorum diyorsunuz ama pek inanamadım. Okuyorsanız eğer, hakkını verin.
Sen de ey şair uykudan uyan ve şimşek gibi çakan şiirinle bütün uyuyanları kaldır.
Önce yüreğimizdeki Kudüs'ü işgal ettiler.
Biz savaşı önce kendimizde kaybettik!
Cahit Zarifoğlu
Okur Takip Önerileri
Ah günüm yetse görmeye seni
Seni övmeye gücüm yetse
Barış çağı altın çağ
Son ozanı ben olayım bu özlemin
Bu özlem bitse
Melih Cevdet Anday
Semâya uzanan yolda dünyadaki son durağın adıdır Kudüs.
İnsan hep o insan. Gelişen veya değişen bütün kültürlere rağmen o değişmeyen ölüm karşısında irkilen, doğum karşısında içlere sığmaz sevinçlere garkolan, kolkola girip düşmana saldırırken, bir eşkiyayı, bir kutsal emaneti, bir toprak parçasını, bir namusu korumak veya ileriye götürmek için kahramanlık hisleriyle dolup taşan insan.
Galiba yola bir duvar ördük ve onu önümüzü göremeyecek kadar yükselttik.
Dünya sanki içinde canlı kalmamış da kendisi de ölüme gidiyor.
Sıkıntının sebebi olarak ayrılığı gösteriyorlar. Çocuk doğarken, anadan ayrılırken yaşıyor ilkin bunu. Ve arkasından peş peşe sökün ediyor bütün ayrılıklar.
"Ben ilhamı eline geçirmiş bir şairim."
"Pelte pelte insan kalabalığı ile üzerime akan sokaklara itildim."
Sokaklarda, caddelerde içi görünen büyük şehir, insanı manevi ihtiyaçlarından habersiz hâle getiriyor.
Necip Fâzıl'ı on beş, yirmi dakika dinleyen biri kendi dünyasının ne kadar küçük, değersiz olduğunu derin derin anlar.
Tek başına bir okuldu Necip Fâzıl.
"Bu şehir çok büyük ve kıyılarına kadar acıyla dolu."