Benim neme gerek yıldız, dolunay
Rahatlığa paydos, çileye hayhay
Ne kuştüyü yatak ne ruhsuz saray
Günlerim İbrahim Etem’siz değil!
Açılın açılın kalabalıklar
İçerim zemheri, dışarım bahar
Bir alev halinde geçtiğim yollar
Hallac-ı Mansur’suz, Keremsiz değil!
Uzakların daha uzaklarına
Büyük zaferlerin nur tabakalarına
Seni yazdım ebemkuşaklarına
Ellerim çaresiz, kalemsiz değil!
Yavuz Bülent Bakiler
Diyarbekir gibi..
Açar,
Kan kırmızı yediverenler
Ve kar yağar bir yandan,
Savrulur Karacadağ,
Savrulur zozan...
Bak, bıyığım buz tuttu,
Üşüyorum da
Zemheri de uzadıkça uzadı,
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
Ahmed Arif💖
Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Ahmed Arif
Kuşların adına
Bir şehrin girift eşiğinde
Efil efil zemheri ikliminin uçlarında
İnce siyah bir şal takmış
Kalbini rüzgara mühürleyip
Hızlı adımlarla koşan
Bir çift topuklunun sesiyle
Uyandım
Jet gibiydi
Zemheri de uzadıkça uzadı,
Seni baharmışın gibi düşünüyorum.
Ahmed Arif
matlığın arkası
ışığın sarı yuvarlağının aydınlatamadığı matlığın arkasına saklanmış,etrafında konuşulan cümleleri birleştirmeye çalışıyordu.
bütün seslerin kulağındaki sert duvara çarparak sessizliğe gömüldüğünü bilsede,duyduğu cümleleri birleştirmek için çabalamaktan vazgeçmiyordu.Bütün cümleler ,bütün başka yarı aydınlık ve aydınlıktaki ağızlardan çıkan
Ağla dedim kendime sen yine geldiğin karanlığına geri döneceksin
Yalnızlığını yine karanlığa gömeceksin
O bildiğin, kaçtığın kötü karanlığa sığınacaksın
Gördükçe, yaşadıkça bir nehrin akışı gibi kendini ona sürüklersin artık ona ait olduğunu hissedersin .
Bir anlamı olmalı akışın , karanlığa geri dönmenin bir anlamı olmalı
Bir hayatın , bir yaşamın, bir duruşun bir anlamı olmalı.
Olmazsa neden geri dönelim doğduğumuz yere başladığımız yere .
Belkide bizi saran bizi çerçevesinde süsleyen bu karanlık özgür olduğumuz alandır.
Seni sen yapan, sana kendini gösteren , seni sana keşfeden bu zemheri karanlık.
Fermandar Geverî
Hak bir gönül verdi bana, ha demeden hayran olur,
Bir dem gelir şâdân olur, bir dem gelir giryan olur,
Bir dem sanırsın kış gibi, şol zemheri olmuş gibi,
Bir dem beşâretten doğar, hoş bağ ile bostan olur.
Yunus Emre
Bir ben uyumadım, kaç leylim bahar..
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Ard-arda kaç zemheri
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya
Seni bağırabilsem seni
Dipsiz kuyulara
Akan yıldıza
Bir kibrit çöpüne varana
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin
Yitirmiş öpücükleri
Payı yok, apansız inen akşamdan
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene
Seni anlatabilsem seni
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini