Zaten,birbirlerini unutmaktan başka çareleri yoktu.
Zey tekrar paylaştı.
Sen orada yalnız kalma diye burada konuşup duruyorum
…
Ömür hanım, iyi ki ben de seninle yaşadım dünyayı.
Sayfa 67
Okur Takip Önerileri
"İnsan birini bu kadar severse nasıl darılır? " diyordu.
Hiç darılabilir mi? Muhakkak yorulmuştur.. "
“Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağıya sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey…”
"O her şeyin mutlaka bir iz bırakacağına inanıyordu, izsiz şey olamazdı; kuşların bile izi vardı gökyüzünde, sözcüklerin dişte, bakışların yüzde."
“İnsanoğlu tam sevinemez bu onun için imkansızdır. Düşünce vardır. Bilhassa korku vardır. İnsanoğlu korkan mahluktur.”
"Bende ancak son perdeyi anlatacak kadar nefes var. Ondan evvelki günler hep perde arası"
"Yazgımız biz onu henüz bilmesek de hüküm sürer üstümüzde ;gelecektir bugünümüze kuralları koyan. "
İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey : hakikatlari görmekten kaçmak itiyadı var...
"Kim bilir.. Belki uzak bir günde, büsbütün başka insanlar olarak tekrar karşılaşırız ve belki gülüşerek birbirimize ellerimizi uzatırız.."
“Şairi önce asacaksın, sonra darağacının altında ağlayacaksın”
