Yusuf atıldığı kuyunun duvarlarına sürdü dilinin lal kesiği sancılarını. Sabrın çetelesini tuttu, gecenin göğsünde dualar harmanlayan yıldızlar.
Ellerini iki yana açmış, dönüyor etrafında. Gözü Kudüs'ün üstüne serpilmiş bulutlarda.
Daha çok para kazanıp, daha çok harcıyorlardı. Fakat yüzleri asıktı, yorgun ve keyifsizdiler, gözleri dostça bakmıyordu.
Okur Takip Önerileri
Güzel gülerdi aslında. Kadir'in yüzüne yakışırdı gülmek. Şimdiyse elinde silah, yüzünde sahte bir cesaret vardı. Ebubekir'in elinde ise Türk bayrağı.
"Bak!" diyorum nefsime. " Bak da gör. Niceleri gelip geçti senin gibi ve senden âlâ; sen de ancak onlardan birisin, daha da ötesi değil! Varacağın yer bel hizası bir çukur ve gözünü dolduracak bir avuç topraktır işte! O yüzden ne kibirlen ne böbürlen ne de gönül yık şu fani dünya yolculuğunda."
Hep yaradanın yarattıklarının içindeyim, hepsi O'nun isimlerine birer ayna oluyor. Yağmur rahmeti müjdeleyip "Er Rahman" okuyor; arı karnındaki bal rızkı ile, "Ya Rezzak" diyor; çiçek tüm güzelliğiyle "El Cemil" e açıyor yapraklarını; böcek türlü türlü hallerine hayret ettirerek, " Ya Sübhan!" diyor; şimşek çakıyor, o da kuvvetle, "Ya Celal!" diyor. Olanca azametine rağmen o bile gönlüme hoş geliyor. Yaradılanı hoş görüyorum, Yaradan'dan ötürü.