Beyaz Diş yaratılışından ötürü insanlar tarafından korkularak ve şiddet görerek hayatını geçirmeye çalışan bir melez. Yazar Beyaz Diş’i tanımlarken yalnızca hayvanlar üzerinden değil, yaşanılan insanlık durumundan da pay çıkartıyor. Melez olanların ne denli dışlandığından ve ne tür muamelelere maruz kaldıklarından bahsediyor. Kim ne şekilde doğmuş olursa olsun karşı taraftan gördüğü tavırları bir süre sonra kendine huy edindiğini ve zekanın dış görünüşle, farklı olmakla bir ilgisi olmadığını konu alıyor. Nasıl doğmuş ve ne şartlarda yaşamış olursan ol daima kendini değiştirebileceğini savunuyor. Trajikomik üslubu kullanarak kitabı yeri geldiğinde hüzünlü moda sokuyor fazlaca hüzne gireceği anda tekrar mutlu olabileceğimizi kanıtlamak ister gibi yeniden yüzümüzü güldürüyor. Fazlasıyla ders çıkardığım bir kitap olduğundan ve tüm duyguları yalnızca 258
sayfada aktardığından yazara büyük bir saygı duyuyorum. Ölmeden okumanız gereken kitapların arasında yer aldığını düşünüyorum.
