nefesimi tutarak okuduğum bir kitaptı. gizemle başlayıp kuşkuların artmasıyla devam etmesi kitabı oldukça sürükleyici kılıyor. okuduğum basımın kapağı kitabı tam özetler nitelikte, 'insanın içinde iyi ve kötü vardır önemli olan hangisini beslediğidir' şeklindeki yaygın görüş kitabın ana karakteri olan doktor jekyll'i ele geçirmiş olup sırf bu mantıkla insanın tek kişilikten oluşmadığını ve benliği oluşturan diğer kişilikleri ortaya çıkarmak gerektiğini savunması onu tahmin etmeyeceği kötü olaylar silsilesine sürüklüyor. doktor hayatının buluşunu yaparken aynı zamanda hayatını mahveden buluşu da yaptığını ne yazık ki bilmiyor. kitap boyunca tüm tuhaflıkların bir mantığa oturmasını beklerken açılmamış mektupların okunmasıyla her şey rayına oturuyor.
insanın nefsiyle mücadelesindeki konumunu sorgulatan bir kitap. kitabı mary shelley'nin frankenstein'ına biraz olsun benzetmeme sebep olan bir diğer vurgusu da insanın kendi oluşturduğunun kölesi olması, kontrolünden çıkan şeylere sebep olmanın dayanılmaz acısı.
doktor jekyll gibi onurlu yaşamak ve yaşlanmak isteyenlerin geri dönüşsüz hatalara kapılmayıp doktor lanyon gibi bu huzura varması dileğiyle!