Güzel bir kitap. Toprak ana gibi 2. Dünya Savaşı döneminde geçiyor. Savaşın geri planında, yani cephe gerisinde halkın, daha doğrusu köylünün, durumunu anlatan bir eser. 14-15 yaşlarında bir çocuk üzerinden gidiyor hikaye. İlgi çekici bir kitap. Çok farklı duygular uyandırıyor insanda. Hikaye bence yarım kalmış. Üstad bilerek mi bitirmedi, yoksa ömrü mü yetmedi bilemiyorum. Son olarak kitabın arka kapağındaki son cümleyi buraya koymak istiyorum: şartları ne kadar ağır olursa olsun insanın içinde Sönmeden yanmaya devam eden O Sevgi ateşi her türlü zorluğun üstesinden gelmek için insanın sahip olduğu en kıymetli hazinesidir.
