Tarık Buğra Dikici
@bluetix
Film hastası olmakla beraber yeni yeni kitap hastası.
Öğrenci
Ön Lisans
Çanakkale
Sakarya
66 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Bir kötürüm koşmak istese, çevik bir adam da istemese, ikisi de
oldukları yerde kalırlar."
Günümüz Türkiye'sine muhteşem bir alıntı.
''Kavimlerin kaderini hükümetler değil, kendi karakterleri belirler''
Sayfa 79
''Sessizliğin sonunda cevap,
Günlerimizin sonunda ölüm vardır.
Hayatımızın sonunda ise yeni bir başlangıç.''
Sayfa 547Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
''Herkes kayıp olan şeyi arıyor. Satın almak sadece
onlara kendilerini boş hissettiriyor; bu gerçekte istedikleri şey değil.
Hayat sevgi üzerine kuruludur, eşyalar üzerine değil.”
Sayfa 521Kitabı okudu
Ben hasta bir insanım, bedenen değil.
Hasta olan ruhum, beynim. Bütün değerlerimi
kaybetmiş gibiyim. Hiçbir şeye aldırdığım yok.
''Devlet denilen şey, üst katları geniş
pencereli, yüksek tavanlı, sütunlu, bol ve
temiz havalı ve aydınlık; alt ve bodrum
katlarıysa karanlık, rutubetli, dar ve
penceresiz bir şato değildir.''
''Aydın olmak demek, modaya uygun
elbise, şapka giymek ve kolalı gömlek
giyinmek demek değildir. Aydın kesim,
halkın beyni konumundadır. Halkımız
sizi iyi bir eğitim aldıktan sonra yüksek
bir gelir elde edesiniz, geceleri
eğlenesiniz diye sizi o konuma
getirmemiştir. Böyle olanlar gerçek
aydın olamazlar. Onlar yozlaşmışlardır.''
Konuşmaktan vazgeçtin ve sana cevap veren
tek şey sessizlik oldu.
Hiçbir şey
yapamazsın, kendinden kaçamazsın, kendi
bakışından kaçamazsın, hiçbir zaman bunu
yapamayacaksın: Hiçbir sarsıntının, hiçbir
seslenmenin, hiçbir yanığın seni
uyandıramayacağı kadar derin uyumayı
başarsan bile, bu göz hep olacak, senin gözün,
hiç kapanmayacak, hiç uyumayacak olan gözün.
Kendini görüyorsun, kendini gören kendini
görüyorsun, sana bakan sana bakıyorsun.
Uyansan bile, görüntün aynı, değişmez kalacak.
Kendine binlerce, milyarlarca gözkapağı
eklemeyi başarsan bile, hala, arkada, seni
görmek için bu göz olacak. Uyumuyorsun, ama
uyku artık gelmeyecek. Uyanık değilsin ve hiç
uyanmayacaksın. Ölü değilsin ve ölüm bile seni
kurtaramayacak..
Yalnızsın. Yalnız bir adam gibi yürümeyi,
aylak aylak dolaşmayı, sürtmeyi, bakmadan
görmeyi, görmeden bakmayı öğreniyorsun.
Saydamlığı, hareketsizliği, varolmayışı
öğreniyorsun. Bir gölge olmayı ve insanlara
sanki hepsi birer taşmış gibi bakmayı
öğreniyorsun. Oturur durumda, yatar durumda
kalmayı, ayakta durmayı öğreniyorsun. Her
lokmayı çiğnemeyi, ağzına götürdüğün her
parça yiyecekte aynı manasız tadı bulmayı
öğreniyorsun. Resim galerilerinde sergilenen
tablolara sanki duvar parçalarıymış, tavan
parçalarıymış gibi, duvarlara, tavanlara da yağlı
boya resimlermiş gibi bakmayı öğreniyorsun,
üstlerindeki hep başa dönen onlarca, binlerce
yolu, amansız labirentleri, kimsenin
çözemeyeceği metni, parçalanmakta olan yüzleri
bıkmadan yorulmadan izliyorsun.
Yalnızsın, ve yalnız olduğun için de saate hiç
bakmaman, dakikaları hiç saymaman gerek.
Arzularına en uygun düşen
kişiliği seçebileceksin, tam senin ölçülerine göre
titizlikle biçilmiş olacak. Nişan verilecek mi
sana? Kültürlü mü olacaksın? Ağzının tadını iyi
bilen biri mi? Böbrek ve kalp uzmanı mı?
Hayvan dostu mu? Boş saatlerini akortsuz piyanonda, sana hiçbir zarar vermemiş olan
sonatları katletmekle mi geçireceksin? Yoksa,
sallanan bir koltukta, kendi kendine yaşamın iyi
yanları da olduğunu tekrar ederek pipo mu
içeceksin?
Pek yaşadın denemez, oysa her şey çoktan
söylendi, çoktan bitti. Topu topu yirmi beş
yaşındasın, ama yolun çizilmiş bile. Roller hazır,
etiketlerde: Bebekliğindeki oturaktan
yaşlılığındaki tekerlekli sandalyeye varana kadar
oturulacak tüm yerler orada durmuş sıralarını
bekliyorlar. Serüvenlerin öyle iyi betimlenmiş ki,
en şiddetli isyan bile kimsenin kılını
kıpırdatmayacaktır. Sen istediğin kadar sokağa çıkıp insanların şapkalarını başlarından uçur,
başına iğrenç şeyler tak, çıplak ayakla yürü,
bildiriler yayınla, önüne çıkan bir kapkaççıyı
geçerken kurşunla, boşuna, bir işe yaramayacak:
Düşkünler yurdunun yatakhanesinde yatağın
çoktan yapılmış, lânetli şairler sofrasında yerin
ayrılmış. Sarhoş Gemi, sefil mucize: Harrar bir
panayır eğlencesi, turistik bir gezidir. Her şey
öngörüldü, her şey en ufak ayrıntısına kadar
hazırlandı: büyük aşklar, soğuk alaycılık, ıstırap,
bolluk, egzotizm, büyük serüven, umutsuzluk.
Sen ruhunu şeytana satmayacak, ayaklarında
sandaletlerle gidip kendini Etna'ya atmayacak,
dünyanın yedinci harikasını yıkmayacaksın.
Ölümün için her şey çoktan hazır: Seni
öldürecek top güllesi çok uzun zaman önceden
eritilip döküldü, tabutunun peşinden ağlayacak
olan kadınlar çoktan tutuldu.
Çevrende her zaman eyleme,
büyük tasarılara, coşkuya ayrıcalık tanındığını
gördün: öne atılan adam, gözlerini ufka dikmiş
adam, dimdik ileriye bakan adam. Pırıl pırıl
bakış, kararlı çene, kendinden emin yürüyüş,
karın içeride. Kararlılık, girişkenlik, ses getiren
hareket ve zafer, son derece örnek bir yaşamın
son derece berrak yolunu gösterir, yaşam
mücadelesinin pek saygıdeğer resimlerini
çizerler.
Sen bir aylak, bir uyurgezersin, bir
istiridyesin. Tanımlar saatlere, günlere göre
değişiyor ama taşıdıkları anlam az çok belli:
Yaşamanın, harekete geçmenin, bir şey
yapmanın pek sana göre olmadığını
hissediyorsun; sadece sürüp gitmek istiyorsun,
sadece bekleyişi ve unutuşu istiyorsun.
Oturuyor ve
beklemek istiyorsun sadece, bekleyecek bir şey
kalmayana kadar beklemek: Gece olsun, saatler
vursun, günler geçip gitsin, anılar silikleşsin.
Bir şeyler kırılıyordu, bir şeyler kırıldı.
Kendini -nasıl demeli?- dayanıklı hissetmiyorsun
artık: Sana bugüne kadar güç veren -öyle
sanıyordun, öyle sanıyorsun-, yüreğini ısıtan
şey, varoluş duygun, neredeyse önemli olduğun
duygusu, dünyaya bağlanma, dünyada kalma
duygusu eksikliğini hissettirmeye başlıyor.
Ne kimseyi görme, ne de
konuşma, düşünme, dışarı çıkma, yerinden
kımıldama isteği duyuyorsun.
Yine böyle bir günde, biraz daha önce, biraz
daha sonra, bir şeylerin yolunda gitmediğini,
açık konuşacak olursak, yaşamayı bilmediğini,
hiç bilmeyeceğini şaşırmadan keşfediyorsun.
Bildiklerini, düşündüklerini,
yabancılaşma üzerine, modernlik ve boş
zamanlar üzerine, mamurlar ya da otomasyon
üzerine, başkasını tanıma üzerine, Tocqueville'in
rakibi Marx üzerine, 'Lukacs'ın düşmanı Weber
üzerine senin neler bildiğini, neler
düşündüğünü, neler düşünülmesi gerektiğini
bildiğini dört, sekiz ya da on iki sayfada
söylemeyeceksin. Söyleyecek bir şeyin de yoktu
zaten, çünkü pek bir şey bilmiyorsun ve hiçbir
şey de düşünmüyorsun. Yerin boş kalıyor.
Ne mutlu dünyaya hiç gelmemiş olana
Beni bu dünyaya getirenin günahını çekiyorum, ben bu acıyı kimseye çektirmeyeceğim.
''Kirli bir ırmaktır insan. Kirli bir ırmağı içine alması ve bozulmadan kalması için deniz olmalı kişi''
Ey yepyeni zar dünyası.
İçinde öyle yaratıklar var ki
Bir ceviz kabuğunda hapsolabilir ve kendimi sonsuz uzayın bir kralı sayabilirdim.
Yüreğimde asla bir korkak olmadım ancak eylemde her zaman bir korkak oldum.
“Cehennem nedir?Bence o sevmeyi başaramamaktan acı çekmektir. ''
“Her şeyden öte kendine yalan söyleme. Kendine yalan söyleyen ve kendi yalanlarını dinleyen insan, içindeki ve etrafındaki gerçekleri ayırt edemez hale gelir; kendisi ve başkalarına saygı duymamaya başlar. Saygı olmadığı zaman da sevmeyi bırakır.”