Ya düzenlenmiş bir evren ya da şeylerin rasgele bir araya getirildiği bir karışım olmakla birlikte yine de bir evren. Senin içinde bir düzen varken, her şeyde bir düzensizlik olabilir mi? Hele ki her şey birbirinden ayrı olmakla birlikte böylesine iç içe girmiş ve duygudaşlık durumundayken!
Sayfa 66 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
Gereksiz olandan kurtulma işlemi sadece eylemlere değil, düşlemlere de uygulanmalı, böylece onlara bağlı gereksiz eylemler de önlenmiş olacaktır.
Sayfa 65 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
Söylediklerimizin ve yaptıklarımızın çoğu gereksizdir; fazlalıktan kurtul, çok daha fazla zamanın olacak ve daha az sıkılacaksın.
Sayfa 65 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
Komşusunun ne söylediğine, yaptığına veya düşündüğüne değil, davranışının adil ve kutsal veya iyi bir insan karakterine uygun olması için sadece kendisinin ne yaptığına bakan biri bu emeğinin karşılığında ne büyük bir huzura kavuşur! Kara bir karakterin etrafında dönüp durma, aksine sağa sola sapmadan düz bir doğrultuda koş.
Sayfa 63 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
Olayları onlarla ilgili yanlış yargılarda bulunan kişinin bakış açısıyla ve onun senden istediği gibi yorumlama, aksine onları gerçekte nasıllarsa öyle gör.
Sayfa 62 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
Sabahları kalkmayı canın istemedikçe şunu hatırla: "İnsanlık görevi için kalkıyorum." Eğer bunun için doğduysam bunun için dünyaya gönderildiysem neden huysuzlanıyorum? Çarşaflara örtülere sarılıp kendimi ısıtayım diye mi yaratıldım? "Fakat bu daha keyifli." Öyleyse keyif çatmak için mi dünyaya geldin, eyleme geçmek, çaba harcamak için değil mi yani? Bitkilerin, küçücük kuşların, karıncaların, örümceklerin, arıların üstlerine düşen her şeyi yaptıklarını, ellerinden geldiğince dünyanın düzenine katkıda bulunduklarını görmüyor musun?
Acele yargıdan kurtul, böylece "yaralandım" acele yargısından da kurtulursun. "Yaralandım" acele yargısından kurtul, böylece yaralanmanın kendisinden de kurtulursun.
Sayfa 61 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
... nesneler kendi başlarına zihni etkilemez, aksine onlar zihnin dışında hareketsiz durur ve insanın tüm rahatsızlıkları sadece kendi içsel yargısından kaynaklanır.
Sayfa 60 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
İnsan başka hiçbir yerde kendi zihnine çekildiğinde deneyimlediğinden daha huzurlu ve sakin olamaz, özellikle de zihninde kendisini hemen ve tam olarak rahatlatan düşüncelere dalabiliyorsa; rahatlamayla kast ettiğim basitçe insanın zihninde bir düzene kavuşmasıdır. Bu yüzden sürekli içine çekil ve kendini yenile.
Sayfa 59 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
İçimizdeki yönetici güç doğayla uyumlu olduğunda, olaylar karşısında tutunduğu tavır sayesinde her zaman kendisine sağlanan imkana ve olaya kolayca uyum sağlar. İşine uygun bir malzemeye sahip değildir, aksine nesneleri koşula uygun hale getirir ve herhangi bir engeli kullanabileceği bir malzemeye dönüştürür, içine düşen her şeyi yöneten ateş gibidir. Küçük bir alev söner, ancak alev alev yanan bir ateş üzerine düşen her şey üzerinde hak iddia eder, hepsini yutar ve daha da yükseğe çıkar.
Sayfa 59 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
Doğru aklın yolundan giderek kendini tüm kararlılığın, gücün ve iyi niyetin şu anki görevine adarsan, dikkatinin dağılmasına izin vermez, aksine her an geri verecekmiş gibi, içindeki tanrısal iradenin temiz ve sağlam kalmasını sağlarsan, hiçbir beklenti içinde olmadan, hiçbir şeyden kaçınmadan, sadece doğaya uygun olarak gerçekleştirdiğin her eylemin sana vereceği kişisel tatmini ve söylediğin, giriştiğin her şeyde kahramanca bir doğruluğu temel alırsan, iyi bir yaşam süreceksin. Buna engel olabilecek kimse yoktur.
Sayfa 56 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okuyor
Nerden başlamalı! Çabuk çabuk kafamda kaynaşan düşünceler, hepsi şu dakikanın ürünü; ne günü var, ne saati, ne tarihi. Dünün bir olayı bana, bin yıl öncesinin bir olayından daha eski, daha önemsiz geliyor.
Sayfa 50 - YKY Yayınları
Benimkilere yakın düşünceler
Son geldiğim noktada; etrafımdaki her şeyin aslında bir eylem olduğunu; bir ağacın, bir karıncanın, bir yıldızın, bir gezegenin, bir tekhücrelinin ve hatta bunlarla ortaklaşa biçimde bir insanın bile eylemselleştiğini, devindiğini, dönüştüğünü, bir varlık durumundan başka bir varlık durumuna sürekli biçimde geçtiğini görüyorum. Fakat insan dışında hiçbirisi, bu eylemselliğinin ve devingenliğinin özgür irade ile donatılmış bir özne tarafından motive edildiğini iddia etmiyor. Böylesi bir şeye biz de ihtimal vermiyoruz: Ağacın devinimini, ağacın özneliği ile ilişkilendirmiyoruz. Demek ki yukarıdaki varsayımın; yani bir eylem varsa bilinçli bir eylemci de olmalıdır argümanının evren için hiçbir hükmü yok. Demek ki anladığımız anlamda bir "özne" olmadan da eylem ortaya çıkabiliyor. Ve demek ki eylem ve devinim, bütün varlık formlarının ortaklaşa hakikati olduğundan, bütün varlık organizasyonunun temelini oluşturuyor. En başta kurduğum "Ben, bir devinimdir" cümlesi de tam bu anlamda, "ben" dediğim şeyin devinimin bir parçası olduğunu ve bundan başka da bir hiç olduğunu ifade etmeye çalışıyor. Pekâlâ "ben" dediğim şey de bir devinimse eğer, ben'in buradaki göndergesi, devinimin ben'deki karşılığı olan beden oluyor.
Sayfa 20 - Beyaz Baykuş YayınlarıKitabı okuyor
