insan kendini, olanaklarını tanımaya, gerçek sorumluluğun ne olduğunu anlamaya başlayınca bocalıyordu, dayanamıyordu.
-niye ayırmak istediler abi?
-bilmem.(düşündü.) belki sonuna dek gitmekten korkuyorlardır; sonunu görmekten.
ne çok yalan söyleniyordu yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak.
Okur Takip Önerileri
bir tanrı tarafından sevilen yaratıktan daha mutlu biri var mıdır acaba?
ölüm düşüncesi izliyor beni. gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. bunun belli bir nedeni yok. yaşansa da olur, yaşanmasa da. bir kaygı yalnız. beni, kendimi öldürmeyi denemeye iten bir kaygı.
seçme hakkına sahip olmayan kişi kişiliğini yitirmiş demektir.
o eski ben yoktu artık. onu geri getirebilsem, onunla konuşsam bile beni duymaz ve dediklerimi anlamazdı. eskiden tanıdığım bir insan suretindeydi ama benden olmayan, benden bir parça taşımayan biriydi o.
aşkın en zengin kitabı duruyor baktığım yerde,
aşkın en güzel öykülerini okuyorum gözlerinde.
kilise görevlisi olsanız da, beni çimenlikten uzaklaştırmanıza izin vermiyorum. isterseniz kütüphanelerinizi kilitleyin; ancak ne zihnimin özgürlüğünü kapatabileceğiniz bir kapı var, ne vurabileceğiniz bir kilit ne de bir sürgü.
ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı. kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok. bense çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan.
"Şimdi düşünüyorum da belki de en güzeli budur. Farkına varmadan yaşamak, farkına varmadan ölmek."
inanmak; gökyüzünün en karanlık zamanında bile görebileceğim bir yıldız olmalı.
ölmek istemiyorum, çünkü Tanrı'yı da öldürürüm diye korkuyorum. ve böyle bir vefata benim dışımda kimse dayanamaz.
sanki dünya ikiye ayrılmıştı ve içinde yaşadığımız bölüm öyle dayanılmaz, öyle iğrenç, öyle katı ve acımasızdı ki hepimiz, bulabileceğimiz en aşağı yaşam biçimini tutturmaya çalışıyorduk.
