hayvan ve cadı (öteki: hayvan)
Pagan dönemin insan-hayvan akrabalığına dayalı fikriyatına yönelik en büyük saldırılar Maniciler, Gnostikler gibi dualistler ile tektanrıcılardan gelmiştir. Hayvan, insanın tanrısal kökeniyle değil, tam tersine şeytani yönüyle ilişkili sayılmaya başlamıştır. Örneğin Batıda, pagan inanç motiflerinin Hıristiyanlaştırılması insan-hayvan ilişkisine dair imgeyi temelinden değiştirmiştir. 16. ve 17. yüzyıllardaki cadı avlan Hıristiyanlığı tehdit ettiği düşünülen ve şeytani olarak nitelendirilen paganların yanlış tanrılarının yok edilmesini hedefliyordu. İnsan hayvan melezliği tamamen olumsuz bir anlamla yüklüydü artık.
Hristiyanlık, birçok uzmana göre Paulus'un kurduğu bir dindir. Paulus, İsa'yı tanımamasına ve onun hiçbir dersine de katılmamasına rağmen, İsa'nın ölümünden bir süre sonra onun elçisi olduğu iddiasıyla ortaya çıkarak oluşturduğu teolojik fikirlerle bugünkü Hristiyanlığın temelini atan tarihsel bir şahsiyettir. Bu konuda elbette çok şey söylenebilir, ama burada, yukarıda söz edilen metodoloji çerçevesinde başıca iki hususa dikkat çekmekle yetinilecektir. İlk olarak, geleneksel Hristiyanlığın esası, Paulus tarafından propagandası yapılan çarmıh temalı kurtuluş inancıdır; Mesih çarmıhta ölmüş ve insanlık bu sayede Adem'den beri taşıdığı fitri günahtan aklanmıştır. Peki, ama çarmıh teorisi bütün Hristiyanların başlangıçtan itibaren üzerinde ittifak ettikleri bir öğreti midir? Bu soruya olumlu yanıt vermek pek mümkün değildir. Örneğin, Yahudi-Hristiyanlar (Ebionitler), Gnostikler veya Doketikler diye adlandırılan gruplar, Paulus'un çarmıh esaslı kurtuluş düşüncesinden farklı öneriler sunmuşlardır. Ama bütün bu gruplar, süreç içinde Paulusçu gelenek kilisede egemenlik kurduğu için sapkın sayılmışlardır.
Sayfa 9 - TÜRK TARİH KURUMU YAYINLARIKitabı okudu
Gnostisizm
Kullanılan dil ne olursa olsun, bu kod sayısız tür ve şekillerde ifade şansı bulabilmekte ve riyasetten yoksun küçük ayrılıkçı çevreleri yansıtmaktaydı. Gnostisizm'e göre dünya kötü bir yerdi, Tanrı'nın dünyanın yaratılışıyla bir ilgisi yoktu, insanlar bu dünyaya ait değildi ve bu nedenle insanlar asıl evlerine dönmek için kendilerini bu
Sayfa 124 - Kapı Yayınları 145, Araştırma İnceleme 34, Medival Islamic Political Thought, Çeviren Hakan Köni, 1. Basım Ekim 2007Kitabı okuyor
Ama bizim kusurlarımız -fiziksel ölümlülük ve zihinsel zayıflık- mükemmel kalmış olan niteliğimiz tarafından tamamlanır; ruhumuz tarafından. Bizleri içinde yaşadığımız cehennemden çekip çıkartan da, Tek Gerçek Tanrı'nın işte bu parçasıdır. Çoğu insan bu parçanın insan ruhu olduğunu düşünür. Ama gnostikler onu gerçek kaynağını yansıtan bir adla anar: İlahi Kıvılcım.
Sayfa 512Kitabı okudu
Jung hem içsel dönüşümü hem de Gnostisizm literatürü doğrulayıcı incelemesi yüzünden Gnosisi benimsemiş bir günümüz Gnostiği olarak görülebilir. Psikolojisinde çağdaş bir görünüm alhnda aslında Gnostik bir dönüşüm disiplini ileri sürdüğünü biliyordu. Kendi çabalanyla kadim zamanların Gnostik öğretmenlerinin çabalan arasında ta rihsel bir bağ
Gnosis unutkanlığı hali, onun birçok yanlış ve sahte nesne yerine tek bir gerçek nesnesini yeniden bulunana kadar dinme yecek olan sıkınhlı bir yoksunluk duygusunu daima beraberin de taşır. Gölgeler ülkesinden Jung'un Yedi Vaaz'ı yarathğı kadim Gnostikler, çoğu kez kişilerin hissettiği tüm arzuların, herhangi bir şeyden ya da herhangi
Bilinmeyen Jung
Jung'un eski Gnostiklerin öğretilerine normalin üstünde bir ilgi si var, bu yüzden bu özel durumda bir nom de plume (takma ad ç.n.) olarak Basilides'in adını kullanmış."(*)
"Gnostiklere yönelik büyük merakı olan yalnızca o değil," diye gülümsedi Profesör J."Genç Baron da oldukça aykırı. Gelin şimdi kitaba biraz daha
Sayfa 16Kitabı okudu
Klasik bir kurtarıcı tanrı örneği, Mısır tanrısı Osiris'e tapınan külttü. Bu tanrıya bağlı olanlar onun zamanında öldüğüne ve ölüler arasından dirildiğine ve törensel tapınma yoluyla onun yazgısına öykünebileceklerine inanıyorlardı. Paulus birçok gnostik mezhebin bulunduğu bir arka planın önünde de görülmelidir. Bu mezheplerin bir bölümü Platoncu düşünceler benimsemişti ve her insanın fiziksel (ve ölümlü) bir bedenin içine "hapsolmuş" ölümsüz bir ruh bileşimi olduğunu öğretiyordu. Aslında, gnostikler, ruhun "ışık ve mutluluk yuvasından" düşerek maddi dünyaya inmiş olduğunu söylüyorlardı. Ruh, bu dünyada "bedenleşerek", yeryüzünü (ve diğer gezegenleri) yurt edinmiş şeytani güçlerce kapana kısılmıştı ve ancak doğasına dair "hakiki bilgi" (gnosis) sayesinde kurtarılabilirdi. Gnosis'in amacı ruhu, ilk yuvasına dönebilmesi için, bedenin içine hapsolmaktan kurtarmaktı.Demek ki Paulus'un Hıristiyanlığı üç öğenin bileşimiydi: Yahudi Hıristiyanlığı (İsa'nın kurtarıcı bir Tanrı'ya ve kurtarıcı bir Mesih'e inancı), pagan-kurtarıcı tanrılar ve insanın düşmüşlüğü üzerine gnostik düşünceler.
Sayfa 321 - Yapı Kredi Yayınları.
O dönemde Güney Fransa'da gnostik topluluklar toplu olarak kılıçtan geçirilmişlerdir. Hayatta kalan gnostikler o andan itibaren ayinlerini gizlilik içinde uygulamışlar ve bu durum, ezoterik 'gizli cemiyetlerin' ortaya çıkmasına sebep olmuştur.
Kabala'nın yayılması bu dönemde başlamıştır. Diğer tüm gnostik sistemler gibi, Kabala da maddede tutsak kalmış insanı
spiritüelliğe geri getirme yolu izlemektedir. Efsaneye göre, Adem ilk günahdan sonra melekleri tanımış, böylelikle spiritüel mutluluğu yeniden bulabilmiştir.
Sayfa 87Kitabı okudu
Gnostikler bilginin inançtan üstün olduğunu savunurlar.
Gnostik kökenli şeytana tapanlar korkunun esiridirler.
Dharma tarih
Hıristiyanlık çeşitli kaynaklardan güçlü öğeleri birleştirdi. Yahudilerden bir Kutsal Kitap ve biri dışında bütün dinlerin sahte ve kötü olduğu öğretisini aldı; ama Yahudilerin ırksal dışlayıcılığından ve Musa yasasının zahmetlerinden uzak durdu. Son zamanların Yahudiliği ölümden sonra yaşama inanmayı zaten öğrenmişti; ama Hıristiyanlık cennet ve cehenneme, birine gitmenin ve diğerinden sakınmanın yollarına bir kesinlik kazandırdı. Paskalya, Yahudi Fısıh Bayramını dirilen Tanrı'nın pagan kutlamalarıyla birleştirdi. İran düalizmi özümsendi; ama iyi ilkenin sonunda her şeye kadirliğine ilişkin daha sağlam bir güvenceyle birlikte ve pagan Tanrıların Şeytan'ın izleyicileri olduğu eklenerek. Başlangıçta Hıristiyanlar, felsefede ve ritüellerde hasımlarıyla eşit değildi; ama aşama aşama bu eksiklikler giderildi. Felsefe ilk önce Ortodoks Hıristiyanlar arasında değil, daha çok yarı-Hıristiyan Gnostikler arasında gelişti; ama Origenes'in zamanından itibaren Hıristiyanlar, yeni-Platonculukta değişiklikler yaparak yeterli bir felsefe geliştirdiler. İlk Hiristiyanlarda ritüel biraz bulanık bir konuydu; ama St. Ambrosius zamanına gelindiğinde, son derece etkileyici olmuştu. Rahipliğin gücü ve ayrılığı Doğudan alındı; ama Kilisede, Roma İmparatorluğunun pratiğine çok şey borçlu olan yönetim yöntemleriyle giderek güçlendirildi. Eski Ahit, gizem dinleri, Yunan felsefesi ve Roma'nın idari yöntemleri, hepsi Katolik İnançta harmanlandı ve bir araya gelip, Kiliseye daha önce hiçbir toplumsal örgütlenmenin sahip olamadığı bir güç verdi.
Sayfa 298Kitabı okudu
Gnostikler ve Maniheistler iyi tanrının ruhu ve manayı, kötü tanrının ise madde ve bedeni yarattığını öne sürerler. Bu görüşe göre insan iyi ruhla kötü bedenin savaş alanıdır.
Sayfa 225Kitabı okudu
