"Hiç kimsenin bana yardım edebileceğini sanmıyorum."
Sayfa 331Kitabı okuyor
Nefret olan her yere sevgiyi ekebilmemi sağla. Şüphe olan her yere inanç, ümitsizlik olan her yere umut, karanlık olan her yere ışık, üzüntü olan her yere neşe götüreyim. Sevgi aramaktansa sevebileyim. Çünkü biz ne verirsek onu alırız.
Zifiri karanlık, uzayın kendisi gibi derin, çaresizlik hissi yüklüydü. Yapayalnızdım. Bilincim yoğunlaşıyor, genişliyordu. İstesem, o uzayı iyice derinliklerine kadar görebileceğime dair bir his vardı içimde.
" Yaşamak, karanlık bir denizin kıyısında yürür gibi kaybolmanın kıyısında yürümekmiş; İnsanın kendisiyle mesafesi, dünyanın geri kalanıyla arasındaki mesafeden daha büyükmüş. "
~ 
Tarık Tufan
Birtakım tuhaf fikirler, karanlık hislerle bunalıyordum, kafam cevapsız sorularla doluydu... bendeyse ne onları çözecek güç, ne de istek vardı. Bütün bunları çözmek benim harcım değildi!
Sayfa 42Kitabı okuyor
Aynı karanlık ufka çevriliydi bakışları. İkisi de o karanlığın ardını arıyordu belki. Belki de yalnızca kendi şafaklarındaki güneşi. Biri, diğeri kadar genç olabilmeyi diliyordu tekrardan; öbürü, diğeri kadar kendini gerçekleştirebilmeyi.
Ama en uzun, en karanlık gece de bir an gelir biter.
Önümüzde sınırsız bir zaman vardı. Dünya cennete yakın, ama yarı karanlık bir yerdi.
Sayfa 449Kitabı okudu
Hepimizin içinde bir karanlık var ve ne kadar derine gömülmüşse o kadar ilginç oluyor..
Sayfa 238 - Doğan KitapKitabı okudu
“Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına ama unutma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak. Kimi insanın yüreği karanlık, kimininki aydınlıktır. Geceyle gündüz gibi! Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru kızım, insanlara karşı kendini koru!”
Sayfa 105Kitabı okuyor
Hayat böyle bir şeydi işte, bazen en karanlık ve en aydınlık zamanları aynı anda yaşatıyordu. Bir yandan alırken, öbür yandan veriyordu.
Sayfa 89Kitabı okuyor
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında. öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman acıyla uğraşacak yerlerimi yokettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın başından başlayabilirim.
Gerçekten Dilber çirkinleşmişti. Kaderin çizdiği yolda süren hayatı boyunca henüz büyüme çağındayken aldığı darbeler ve çektiği acılar, yüzüne gayet hafif , karanlık bir örtü çekmiş ,yoksulluk ve zorluklar zamanından önce açılan gül yaprakları gibi küçük küçük buruşuklar oluşturarak yanakları seçilecek biçimde sarkmış on iki senelik vücudunun üzerine elli senelik bir yüz oluşmuştu .
Sayfa 38 - PanamaKitabı okudu
