“Gece; çatışma ve uzlaşmayla, tutku ve öfke ve nefretle, yalvaran ve inleyen gözyaşlarıyla öyle doluydu ki sanki bana binyıl gibi geldi. Ve uçurumla çevrili iki insan olarak birimiz çılgın, diğerimiz saftık ve o ölümlü kargaşanın içinden tamamen duyuları ve duyguları değişmiş ve dönüşmüş olarak çıktık.”
Yaşamınızı birbirine bağlamak için “ve” kullanırsanız bitmek bilmeyen bağlaçlar zincirinde bulursunuz kendinizi. Yazarımız Zweig’de “Bir Kadının Yirmi Dört Saati”nde yaşanmışlıkları günümüzle bağlamaya çalışan karakterleri anlatıyor.
