Merhaba kitap dostları
Peyami Safa 'nın iki eserini , Fatih Harbiye ve Dokuzuncu Hariciye Koğuşu' nu art arda okudum, her iki eser de yarım kalmışlık hissi demeyeyim de , devamı okuyucunun hayal gücüne, devamını kendi kaleminizin senaryosunun akışına bırakıldığını hissettim, eseri okurken somut olarak sadece elimde bir kitap, gözlerimin gördüğü kelimeler ve cümleler vardı, sanki tüm soyut duygular benimle beraberlerdi... Yalnızlığı, acıyı, korkuyu,özlemi, heyecanı, hüsranı, aşkı,ikilemi... Kısacası soyut olan tüm duyguları yanım yanı başımda hissettim...
Birçok eski kelimelerin kullanıldığı bu iki eser , modern üsluba göre yazılmamış olsa bile, üstadın kaleminin ne kadar güçlü olduğunu okurlarına hissettiriyor. Eserlerde sanki büyülü bir hava vardı, anlamadığım, bilmediğiniz bir kelimenin bile cümle içindeki yolculuğundan ne demek istediğini kolayca çizebilirsiniz... Acıyı derinden hissedeceğiniz duygularla tanışmaya hazırlıklı olun.
Devamını kendi kaleminizin ve duygularınızın tamamlayacağı bu iki eseri de okumanızı tavsiye ederim.
Keyifli vakitler diliyorum
