Ali bey, baba tarafından varlıklı, iyi bir eğitim almış, kâtiplik yapan yirmili yaşlarında yakışıklı bir delikanlı. Babasının ölümüyle beraber Çamlıca tepesinde yürüyüşler yapmaya, vakit geçirmeye, tekrar hayata dönmeye çabalıyor. Çevresindekilerin aksine hafta içleri geziyor, hafta sonları çalışıyor. Arkadaşlarının talebi üzerine bir cuma günü Çamlıca’da “eğlence” düzenliyor. Ali bey, eğlence sırasında o gün oraya farklı bir amaçla gelen bir kadından etkileniyor, âşık oluyor. Ali bey, aşkına karşılık buluyor ve Mahpeyker ile sürekli buluşuyorlar. Lakin mutluluğu fazla uzun sürmüyor. Mahpeyker hakkındaki gerçeği en yakın arkadaşının dayısından talihsiz bir şekilde öğrenen Ali Bey zamanla kadın peşinde koşan, yalan söyleyen, ayık gezmeyen, yükselme hırsı güden ama neticede sıfırı gören biri olup çıkıyor. Bu yaşananlar Ali Bey'in annesin aldığı bir takım tedbirler neticesinde daha karmaşık bir hale geliyor. Bundan daha fazla anlatmam tat kaçıracağından burada bırakıyor, Ali Bey’in yapmış olduğu hataları yaşına; Dilaşub’un başına gelenleri de talihsizliğine veriyorum. Namık Kemal’in bu ölümsüz eserinden çıkarılacak en büyük ders, sayfaları çevirdikçe sizin de fark edeceğiniz gibi; durup dinlemeden fevri kararlar almamak. Ali Bey, ne Mahpeyker’i dinliyor ne de Dilaşub’u. Neticede elim bir son ile neticeleniyor hikâye.
Eğer kitabı EZR Yayıncılık'tan okuyacaksanız 17. sayfadan itibaren başlamanızı tavsiye ederim; şayet dayanamazsanız kitabı bana hediye eden arkadaşım gibi “ne okuyorum acaba ben” deyip ya hediye eder ya da kitaplığınızda okumadığınız kitapların arasına yerleştirirsiniz. Biraz sabır.
