Oldukça akıcı bir uzun öykü.
Rus karakterlerin isimlerini umumiyetle aklımda tutamadığımı kendimce teyit ettiğim bir kitap oldu
Asil bir aileden gelen ve bürokraside oldukça yükselen bir insan İvan İlyiç. Ciddi bir hastalığa yakalanıp yatağa mahkum oluyor. Hastalığı boyunca ölümü beklerken yaşamını da sorgulama fırsatı buluyor. Bir kereliğine geldiği bu dünyada dilediği gibi yaşayıp yaşayamadığını düşünmeye başlıyor. Ölümü, bir bir yüzleştiği sarsıcı gerçeklerle birlikte karşılamak zorunda kalıyor.
Tolstoy insanın aklı ve yüreğinden hiç silinmeyen yaşam-ölüm sürecini olabildiğince nesnel ve soğukkanlı ama aynı ölçüde derin bir yaklaşımla ele alıyor. Yaşamın ve ölümün neresinde durduğumuzu anlayabilmek, ilişkilerimizdeki duyarlılık üstüne bir kez düşünebilmek için bize bir fırsat sunuyor aslında.
Hayatı sorgulatan, ölümü düşündürten (eskiler rabıta-ı mevt derlerdi buna) ve hepimizin günün birinde bizzat veya dolaylı yaşayacağı hasta psikolojisini anlayabilmek için ilham verici bir kaynak.
İnsanların hayatını mahveden zalimlerin tez zamanda İvan İlyiç'in yerine geçmeleri temennisiyle, kitabı masum, iyicil ve meraklı okuyucuların beğenisine arz ediyorum.
