"Həyatımın ən xoşbəxt anıymış, bilmirdim..." deyə başlayır kitab. Ancaq sual yaranır: xoşbəxt olduğumuz anları bilsək, onda onların qiymətini, dəyərini də anlayarıqmı ?
Kitabdakı hadisələr nişanlı Kamalın mağazada gördüyü, sonradan isə uşaqlıqda birlikdə vaxt keçirdikləri, qohum olduqlarını xatırladığı Füsuna aşiq olması ilə başlayır və onlar bir müddət görüşürlər. Ta ki Kamal Sibellə rəsmi olaraq nişanlanana qədər. Kamalın nişan gecəsinin səhəri günündən etibarən Füsun onu səssizcə tərk edir. Füsun getdikdən sonra xəstə düşən Kamalın nişanlısı da məsələni öyrənir və bu vəziyyətə dözməyərək nişanı geri qaytarır. Bundan sonra isə Kamal uzun müddətli axtarışlardan sonra Füsunu tapır, onunla qovuşduğunu zənn edir. Ancaq bu qovuşma heç də ürəkaçan olmur.
Kitabın adının niyə məhz "Məsumiyyət muzeyi" olduğunu qeyd etsəm, böyük bir spoiler vermiş olaram, ona görə də susma haqqımı seçirəm.
Ümumilikdə isə onu deyə bilərəm ki, kitab üzərində 6 il işlənəcək qədər mükəmməl deyildi. Orhan Pamuk qələmi haqqında çox eşidirdim, ancaq bu kitabla başlamaqda səhv etmişəm deyə düşünürəm.
