O Ve Ben;
Biyografi türünde yazılmış bir kitap. Necip Fazıl’ın hayatının belirli dönemlerinde neler yaşadığına bu kitaptan çok yakınen tanık oluyoruz.O kadar derin hoş ve herşeyi ince ayrıntısına kadar anlatmış ki bu kitaptan sonra Necip Fazıl Kısakürek’e hayran olmamak, yanında yıllarca yaşamış gibi hissetmemek elde değil.
Yazım dili kendine özgü,insanı yormuyor. Belli yerlerde akış varken belli yerlerde olay tıkanıyor bu da kitaba daha fazla bir okunma isteği katıyor.Necip Fazıl'ın hayatını, içini, içindekilerinin yansımasını anlatan bir kitap.Necip Fazıl'ın hayatında sakin geçen bir an yok gibi. Sürekli bir şeyler oluyor, olmasa da kendisi bir şeyler yaratıyor ve Necip Fazıl’ın hayatında bir dönüm noktası oluyor.Hep arayış içinde olan Necip Fazıl,nihayet aradığını bulma huzuruna doğru yol attıyor.
Büyük Doğu'nun büyük kurucusu, Abdülhakim Arvasi'nin eteğinde Allah yolcusu.
Merdivenlerin basamakları gibi. Tıpkı doğum anını andırıyor. Günahsız doğan bir ruh, sonrasında paslanmaya başlıyor. Bir merdivenden iner gibi inişe geçen maneviyatı, bir gün önünü aydınlatan nurla çıkış yolunu buluyor.Rabbine kavuşuyor
1904-1934 yılları arası Necip Fazıl için arayış yılları.Kitap 'tanıyıncaya kadar' bölümüyle başlıyor. Kitapta inanmanın bir ihtiyaç olduğunu söylüyor,ne kadar güzel diyor burda. İnanmazsak kimden ister kimden medet umar,neye inanırız. Dikkatimi çeken diğer bir nokta ise Üstad'ın yalnız kalmayı tercih etmesi. Bu yalnızlık aslında ona farkında olmayı öğretiyor ve neye ihtiyacı olduğunu bilmesini sağlıyordu. Her insanın ulaşamadığı bir durum; farkındalık. Hepimizin bu farkındalığa varması ümidi ile...
