Kitap kapağının renkliliğine ve sayfa sayısına bakarak okuma hızımı arttıracak kolay okunan bir kitaba başladığımı düşündüm kitabın kapağını ilk açtığım zaman. Ancak yanılmış olduğumu anlamam uzun sürmedi.
Ölüm döşeğindeki annesinin isteğiyle babasını aramaya giden Juan Preciado'nun anlatımıyla başlıyor kitap. Daha sonra yer yer anlatıcı değişiyor yer yer anlatım tekniği. Büyülü gerçekçilik, çoklu anlatım, geriye dönüş tekniği ne ararsan var. Hayaller, gerçekler, ölüler, diriler iç içe. Ayrıca kitapta öyle bir karakter var ki kötülüğün vücut bulmuş hali denebilir. Bir yerden sonra bu kimdi şimdi kimden bahsediliyor diye düşünürken yavaş yavaş taşlar yerine oturuyor. Ama acaba kitabın hakkını verebildim mi diye düşünmüyor değilim.
Anlaması zor bir eser olmasına rağmen insanı sıkmayan bir dili var.
Bu kitabın Yüzyıllık Yalnızlık kitabına ilham olduğunu söylemek istiyorum. Hatta bu eserde bulunan bir karakterin Yüzyıllık Yalnızlık adlı kitapta da olduğunu duymuştum.
Genel olarak konuşmak gerekirse herkese hitap eden bir eser değil bence ama ben bu eseri çok sevdim. Tavsiye ederim.
