Kobo Abe (1924-1993), savaş sonrası edebiyatında eserler vermiş Japon yazardır. Tıp eğitimi aldıktan sobra edebiyat ve felsefeye yönelmiştir. Poe, Beckett, Dostoyevski, Nietzsche ve Kafka okumalarını çok yaptığı biliniyor.
Eserlerinde gerçeküstü, yer yer karanlık, kabusvari anlatımlar hakim olduğundan bu yanı ile Kafka'ya benzetiliyor.
Abe, 1962'de yayımlanan Kumların Kadını romanıyla dünya çapında ün kazanıyor. Roman 1964'te Hiroshi Teshigahara yönetmenliğinde sinemaya aktarılıyor. Hatta bu film Cannes Film Festivali'nde Jüri Özel Ödülünü almış, en iyi yabancı film dalında Oscar'a aday gösterilmiştir.
Kumların Kadını bence her açıdan benzersiz, şimdiye kadar okuduğum en aklımda kalan, en farklı roman oldu diyebilirim. Mutsuzluk içinde kalmış bir karakter, hayranlık bırakan sembolik üslup -öyle ki kalbinizin sıkıştığını hissediyorsunuz- her biri eleştirdiği toplumsal durumu kolaylıkla zihninizde canlandırabilen betimlemeler... Bence anlatmanın ve övmenin yetmeyeceği, erişilmesi zor bir yapıt.
Hayatın akışına karşı koymanın anlamsızlığı; her zaman ruhumuza ağırlık yapan şeyler, kusurlarımız, takıntılarımız içinde sürdürdüğümüz; uyumlandığımız yaşamlarımız. Vay be Abe
