Bize şöyle seslenmiştin, o her daim gülümseyen gözlerinle: “Bir; benim kitaplarımı okuyan katil olmasın, savaş düşmanı olsun. İki; insanın insanı sömürmesine karşı çıksın. Kimse kimseyi aşağılayamasın. Kimse kimseyi asimile edemesin. İnsanları asimile etmeye can atan devletlere, hükümetlere olanak verilmesin. Benim kitaplarımı okuyanlar bilsinler ki, bir kültürü yok edenlerin kendi kültürleri, insanlıkları ellerinden uçmuş gitmiştir. Benim kitaplarımı okuyanlar yoksullarla birlik olsunlar, yoksulluk bütün insanlığın utancıdır. Benim kitaplarımı okuyanlar cümle kötülüklerden arınsınlar.” Aksi mümkün mü, Yaşar ağabey? İnsan dediğin direnmeye gelir, direnmeyi öğretmeye gelir dünyaya. Sen geçtin dünyadan, iyi ki geçtin... Mükemmeldi hikaye, boyun eğersen ağaya, kahraman oluyordun, vatansever.. Bu haksızlık, çoluk çocuk açtır, sıtmadan ölür herkes, yalancısınız, düzenbazsınız, rüşvet alırsınız, insanların kanını emersiniz, sizden değilim deyince yine senin tabirinle ’’guminist’’. Bak her şey yerli yerinde yine, ‘’guminist’’iz biz de...
Mutlaka okunmalı..
