Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Hasan G.
Hasan G.
@requiem
Eski günleri getir; bugünlere gaz döküp yakalım… O.Kemal
Mühendis
Üniversite
İzmit
125 okur puanı
Mayıs 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Dazai’nin bazılarını japon efsaneleri ve mitlerinden yola çıkarak yazdığı, tüm dünyaya malolmuş bazı bilindik masalları da kendi keskin yorumu ile değiştirerek sunduğu bu hikayeler kitabında zaman zaman hüzünle boğaz düğümletir, mizahı ile güldürür ve felsefik betimlemeleri ile düşündürür. Tabi hepsinde japon masallarının izlerini taşır. En çok hoşuma giden ise aile fertlerinin kendi karakter ve dünya görüşlerinin izlerini taşıyan “hikaye yazma” alıştırmasının geçtiği bölüm oldu. Buradan şunu anlıyoruz yazı kaleme alan herkes az ya da çok kendi izdüşümünü işler kağıda. Fırtınalı demek az kalır, tornadolu bir yaşam süren Dazai’nin yansımasını da hikayelerinde hissedebilirsiniz.
Sosyallesme anlaminda adini koyamadiginiz bir sıkıntınız var ise bu kitap sorulariniza cevap olabilecek nitelikte.
Cekingen, icine kapanik, yapisi oyle, dogasi boyle, yalnizligi sever, pek konusmaz vs vs gibi soylemlerin merkezinde konumlandigimizda acaba bunun sebebi basit bir davranis istegi mi yoksa davranissal bozukluk mu?
Sosyal fobinin nasil kanli canli halde var olabilecegini aciklarken, bir yandan olasi tedavi yontemlerini ayrintilariyla siraliyor kitap. Kendi kendinize uygulayabileceginiz pratiklerle beraber. Oldukca faydali buldugumu soylebilirim.
Babamin kütüphanesinden benimkine transfer ettigim bir cok kitap arasinda 77 basimi Puzo'nun Baba'sı hep göz kirpmaktaydi. Üçlemeyi henuz izlemeyen biri olarak buyuk bir zevkle, merakla ve heyecanla okudum. Filmin dunya capinda yakaladigi basari ve efsanelesmesi bosuna degil, kitap kendi özünde de oldukca iyi.
Bir kere okuyucuya karakterlerin sahip oldugu özelliklerin hissiyatini cok iyi gecirmekle beraber zihninizde o karakterin resmini cizebiliyorsunuz. Hosuma giden yani da her karakterin derinlemesine anlatilarak bu karakter yogunlugunu olusturmasi. Bastan beri olan veya sonradan hikayeye giren, farketmiyor, hepsini sanki cocuklariymis gibi özenli bir ilgi gostererek hakkini veriyor.
Roman bulundugu zamandan bagimsiz, tum yuzyillara hitap ettigini hissettim, cunku yozlasan bir sistem vardi, suan var ve yarin da var olacak, cografyalardan bagimsiz olarak. Bu yozlasmis sistemde insanlar adaleti bulamadiklarinda isyan edecekler ve kendi anti kahramanlarini uretecekler. Dogru ve yanlis ic ice gecerek gri bir alan olusturacak ve bu durumun hic bir zaman kazanani olmayacak.
Okur Takip Önerileri
'Simyacı'nın Kızının Tuhaf Hikayesi'ni okuduktan sonra içerisindeki bir karakter dikkati çekmisti:Dr. Jekyll. Kitabın konusu ve doğası gereği bu karakter özelinde detaya girilmese de enteresan bir hikayesi olduğu belliydi. Bu merak duygusuna istinaden bu kitabi okudum ve açıkçası fazlasıyla şaşırttı.Yüzeysel bir fantastik hikaye beklerken arka
Sinama dünyasında ''Canavar' olgusuna ve fantastik dünyalara ilgimin oldugunu bilen arkadasim , 'Al bir oku' diyerek vermesiyle edebiyat dünyasinda da boylece fantastik evrene giris yapmis oldum. Fazla malumat sahibi olmadan, biraz da aldigi ödüllere veya finalistiligine guverenek okudum. Bunlar haricinde ceken bir diger baslik da her ne kadar ana karakter olmasa da yardimci karakterler olarak Holmes&Watson ikilisinin bulunmasiydi. Aldiklari süre kisitli olsa da romana keyif verdiklerini soyleyebilirim.
Aslinda roman, ogrendigim kadariyla daha once islenmis olan bazi konularin farkli acidan yorumlanmasiyla olusturulmus (Frankestein, Dr.Moreau'nun Adasi, Dr.Jekylle ve Dr.Hyde) Bu hikayelerle daha once yolunuz kesistiyse veya oldukca hakimseniz, bu romanin daha da fazla keyif verecegini soyleyebilirim.
Hikayeleri daha once bilmeyen biri olarak, romanin kurgusu ve ilerleyisi, belki canavar veya anormal insanlarin , bana gore yetersiz tasviriyle o vurucu etkiye sahip olamadim ama keyifliydi.Ayrica yazar da romanda farkli bir isleyis denemis. Hikaye anlatilirken, karakterler disarindan dinliyormus gibi hikaye ozelinde yorumlarda bulunuyorlar. Baslarda oldukca yadirgasam da ( hikaye ozelindeki konsantrasyonu bozdugu icin) sonrasinda alistim, olmasa da olurmus desem de, yeni seyler denemenin her zaman iyi oldugu kanisindayim.
Distopyaların en sevdiğim özelliği zamanın herhangi bir 't' anında geçen, mevcut durumumuzla/düzenimizle karşılaştırıldığında olağan veya olağanüstü etkenlerin oluşturduğu negatif atmosferin , sorunlu sosyal düzenin; insan topluluğu üzerindeki etkilerini yazarın hayal dünyasıyla yorumlayabilmek ve çıkarımlarda bulunabilmektir.
Sosyal hayatın
Oğul-baba ilişkisinin adı konulmaz bir boşluğu var. Bu boşluk yanyana iken kapanacak gibi olsa da araya mesafeler girdiğinde, gözden uzak olunduğunda derinleşip karanlıklaşır. Telefonda konuşulan süreler kısalırken, konular sıradanlaşır, ya takımın mevcut kötü durum analizinden öteleye geçmez ya da hükümetin yaptıklarından-yapamadıklarından dert yanılır. İletişim azdır, söylenecek çok şey vardır, dilin ucuna gelir; dökülmez. Sarılmak istenir, kollar bir türlü kalkıp da kavuşmaz. Baba-oğul ilişkisi kiminde böyledir.
Baba; evet bir dağdır ama zirvesi pusludur; üfleyip dağıtmak istersin ama gücün yetmez. En son ‘Seni Seviyorum’ ne zaman denmiştir; hatırlanmaz. Ama şu söz hep kulaklarda yankılanır: ‘Hasta olduğumda mı ziyarete geleceksin?’
Kitabı okurken içimden geçenler az çok bu şekildeydi...
Baba-oğul ilişkisini yalın ve basit bir kurgu ile değinmeye çalışmıştır yazar, yöre insanının inanç değerleri ile motifleyere; ölüm olgusunu kitabın ruhuna işlemiştir. İnsanı insan yapan özellikleri ise ön plana çıkarır; merhamet, iyilik, dürüstlük ve yardımseverlik. Bu özelliklerin yansımasının karşılığını göremeyen insanın yaşadığı hayal kırıklığına da değinmeden geçmemiştir.
Hasan Ali Topbaş ile tanıştığım bir kitap oldu ve bende iz bırakan bir yazar oldu...
Orhan Kemal'in tüm kitaplarini okumaya ant icmis biri olarak, bu zamana kadar okuduklarim icerisinde en 'özel'i diyebilirim. Özel olmasi , kisa hikayelerinden oykulerinden kurgusundan gelmiyor; o hep bildigimiz, hane halkinin yoksullukla mucadelesinin ictenlik yogurulmus anlatimi baki.
Kitabi ozel kilan seylerden biri, bitmesine ragmen sagliginda basilamamis olmasi, bu insanin icinde derin bir sizi birakiyor. Digeri ise, aslinda hep hissettigimiz ama kelimeleri bir araya getirip bir 'Orhan Kemal' tanimlamasi yapmaya zorlandigimiz gerceginin uzerine bu kitaba cizimleri ile eslik eden Ferit Ongoren'in aldigi kisa notlarla bir onsoz yazmasi ve kafamizda daha net bir Orhan Kemal profili olusturabilmesidir. Okurken acayip keyif aldigimi ve mutlu oldugumu soyleyebilirim.
"Orhan Kemal'deki aile tutkusuna bilmem ne demeli. Tipleri kisi olmadan once bir aile uyesidirler. Garip bir istahla isliyor aileyi. Ekonomik baskilar elinde durmadan cozulen, dagilan ailelerin bir iç ürküntüsü."
Kitabın başlığında 'Grev'i görünce bir an heyecanlandım, Orhan Kemal'in gözünden grev sözcügünun altini doldurmak ilginç olacakti.Pamuk iplik fabrikalarında çalışmış biri olarak işçinin yaşadıklarını anlatması gün gibi gerçektir. Ve yine devlet babanın da ha 70 sene evvel ha şimdi, zihniyetinde cok da birsey degistirmedigini göstermektedir -Grev tehdittir, burasi 'europa' degildir; yilanin basi kaldirdigi an ezilmelidir.- Devletin her zamanki gibi, isci ile isveren arasinda hakem oldugu yalani,duymaya alistigimiz ama yadirgamadigimiz bir hal almistir.
Tabi bu kitabin icerisindeki hikayelerden biri sadece. Diger kitaplarindan da alisik oldugumuz uzere garibanligi, yoksullugu ve cehaleti tum samimiyetiyle farkli öykülerle anlatir. Aşki, sevgiyi bile anlatirken bundan ödün vermez ve toz pembe renge ve makyaja alismis 'Aşk'ın saf halini bize sunar.
Orhan Kemal'in her kitabını sevmis, sevdikce daha cok okumus ve hayrani olmusumdur..
Kitabı okurken beyin loblarim yer degistirdi, gerci zorunda kaldi.. Gelenekler, ataerkil toplum olmanin getirdigi aliskanliklar DNA'miza oyle islemis ki, kadin ve erkegin rollerinin yer degistirdigi bir hikayeyi okurken beyin impulslari saptiklari dönemeçten cogunlukla geri dönüp Orhan Kemal'in zihninde olusturdugu dunyaya varmak zorunda kaldilar.Gercekten ilginc bir kitapti. Yalniz sunu gordum ki roller yer de degistirse sıkıntılar benzer. Yasam mucadelesi, yoksulluk ise tum kitaplarinin ortak noktasi.
Tabi ne kadar yer degistirseler de kadin-erkek iliskilerine baktigimizda, ahlakin yerle yeksan oldugu belki abarti diyebilecegimiz bir iliskiler yumagi olusurulmus. Aklima Cem Yilmaz komikligi dustu, "Hani marjinal bizdik" :) Yani kimin eli kimin cebinde belli degil.. Toplumdaki ahlaki çöküşe bir vurgu yapmak da istemis olabilir, bilemiyorum..
Malum kitapçıda indirimi görünce 4 kitabını birden aldım Orhan Kemal'in. Bir hayalim var, o da tüm kitaplarını okuyabilmek, seviyorum, kitaplarını okuduğumda kendimi iyi hissediyorum.
Sırayı Çamaşırcı'nın Kızı aldı. İçerisinde çoğunlukla kısa hikayeleri barındıran bir kitap. Aslında yazarın hayatına bir göz attığınızda, sonrasında da kitabı bitirdiğinizde hayatının hangi döneminden esinlendiğini rahatlıkla anlıyorsunuz. Bundan önce okuduklarım Çukurova yöresine özgü iken bu kitabı, Istanbul'da yaşadığı dönemin izlerini taşıyor ve yine hemen Cukurova insanının karakteri, dinamikleri, değerleri ile Istanbul insanının yaşam tarzı arasındaki farkları ayırt ediyorsunuz. Her iki tarafta da ortak dert, ekmek...Birileri bunu pamuk fabrikasinda arar birileri leş solukların koynunda...
Yalnız şunu özellikle belirteyim ki bazı hikayelerin ağırlığı altında ezildim.Evet, hikayeleri trajikomik bir üslup ve olay örgüsü ile ele alıyor ama özellikle yaşamın bazı insanlara reva gördüğü düzen, insanın içine ok gibi saplanıyor ve ben eminim ki Orhan Kemal'in yarattığı bu hikayeler tamamen hayal ürünü değildir. Görmüş geçirmişliğin kağıt üzerine dökülmüş halidir.
Sabahhatin Ali'nin uzun zaman once okudugum Madonna'sindan sonra bu ilk romanini bitirdigimde bende daha buyuk bir etki biraktigini hissettim. Orhan Kemal'in romanlarinda gordugum, o seviye de olmasa da cok yaklastigini hissettigim , anadolu/tasra insanlarinin icinde bulunma, sanki onlarin yaninda birince agizdan kaleme alma yetenegi bu romanda da mevcuttu. O samimiyet ve gerceklik satir aralarinda saglam bir sekilde bulunuyordu.
Bu romanda belki ek olarak, toplumsal esitsizliklere, guclunun herseye muktedirligine, adaletin her daim sakatliga gebe olacagina dair inanis ele aliniyordu. Gecim derdinin, sıkıntısinin; insanin icinde nasil girdaplar yaratabilecegine, insanin karakteri, degerleri uzerinde nasil tahribata sebebiyet verebilecegine sahit oluyoruz.
Yusuf'un merkezinde oldugu romani okurken olaylarin gidisati surekli merakta birakarak bir an once sonunu gorme aceleciligine birakiyor. Karakterin yarattigi izlenim; güc ve mertligin yaninda hayatin karsina cikardigi ikilemler, zorluklar ve ihtiyaclar karsinda yasadigi duygusal firtinalarin bir yansimasi. En cok etkileyen kismi da Yalnizlik olgusu oldu.
"Iki eliyle arkasindaki agacin kabuklarina sarildi. Parmaklari soguk yariklarin arasina girdi. Elini hemen geri cekti ve gogsune goturdu. Gogsunun icinde, bu asirlik agacin kabugu gibi, yariklar bulungunu sandi ve girtlagina kadar bir atesin ciktigini hissetti. Aman yarabbi, ne kadar yalnizdi..."
Sabahattin Ali'nin betimlemeleri ise Ege'nin hem dogasi hem insani hakkinda zihinde berrak resimler canlandirdigi bu trajik romani tavsiye ederim...
Ah Deniz...
Burçlara zerre akdar inanmam, özelliklerini bilmem de. Yalnız şu su grubu mevzusu gerçek midir, yengeçlikten midir nedir, suya düşkünlüğüm genlere işlemiş durumda. Denizin dibinde doğmuş olmanın etkisidir belki de ya da yaşanmışlıkların tesiri.
Bebek iken dalgaların vuruntusu ninni ile eşdeğerdi. Dibinde yaptığımız kumdan kaleleri ejderhalar bile
Ölüm Allah'ın emri, ayrılık olmasa...
Emir olmadığında ve ayrılık gerçekleşmesiğinde nasıl bir distopya ile karşılaşabileceğimizi bize anlatmış yazar. Okuduğum 3. kitabı olduğu için artık yazım stiline ve üslubuna alıştım diyebilirim, bu da okumayı daha keyifli kıldı. Hikayeyi anlatırken bir anda sanki karşımızda dgözlerimizin içine bakıp tüm sahne ışıklarını üzerimize cevrildiği hissiyatı uyandırıyor, seviyorum, neyse...
Saramago, aslında içinde bulunduğu toplumun dinamiklerini, ahlak seviyesini, inanç düzeyini, devlet reaksiyonunu, dini yapıyı çözmüş bir yazar. Ölümün yürürlükten kalkması gibi tarihteki en büyük değişimlerden biri ile karşılaşıldığında insanlıktaki değişimin de ne yönde olabileceğini temiz bir şekilde anlatmış. Kesinlikle tavsiye ediyorum...
Saramago'nun ilk okuduğum kitabının "Kabil" olmasından mütevellit, bu romanı hikaye bakımından Kabil'e göre zayıf bulduğumu söyleyebilirim. Tanrı ile münakaşa Fil'in zorlu yolculuğundan daha keyifli ve ilginçti. İlk kitaptaki eleştirel bakışı, heyecanı bu kitapta alamadım.
Yine de eğlenceli bir kitap olduğu konusunda hakkını vermek lazım, bazı yerlerde gülümsemeden kendimi alamadım. Ama kitabın iddia ettiği gibi Fil'in yolculuğunun insan ruhlarındaki değişimini hissedemedim. Fakat Saramago'nun din adamları üzerinden eleştirilerini hem keyifle hem de gaza gelerek okuyorum. En beğendiğim bölümü, sözde dini ahlaki değerlere sahip din adamlarının 'mucize' peşinde koşmak için dini değerlere yakısmayacak, sahtekarlıkla bezenmiş tekliflerine şahit olmak oldu. Şaşırdık mı? Şaşırmadık! Bunun yanında aslında mucize diye birşeyin de olmadığını da anlamış olduk. Adına 'Tanrısal Lütuf' da diyebilirsiniz.
Fil'in Yolculuğu'nun başlangıç kitabı olarak seçilmemesini tavsiye etsem de ölümünden hemen önce yazmış olduğu ve kitabın girişindeki 'ölmeme izin vermeyen Pilar'a' yazısıyla ne kadar çok bitirmeyi istediğini anlıyoruz, saygıyı sonuna kadar hakediyor.
