Belki de birbirimize çok yakınız diye, düşündüğü oluyordu. Kim bilir, birinin az önce geçtiği bir yerden belki öteki az sonra geçiyordu.Bu yüzden şimdi de bir köşede durup saatlerce beklemeyi denedi.
ESKİSİ KADAR ÖZLEMİYORUM SENİ
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
(özdemir asaf'ın yangınıma körükle daldığı şiir.)
-Semyon !
-Ha?
-Biz her şeyimizi veriyoruz da,neden hiç kimse bize bir şey vermiyor?
Semyon ne cevap vereceğini bilemedi . Sadece "Bu kadar çene çalmak yeter !" dedi ve arkasını dönüp uyudu.