Yanımda en yakınlarımı görünce, ben onlarla gülüşünce, eğlenince ve sen bana birkaç metre uzakta olmana rağmen ulaşamayacağın bir yere bakıyormuşçasına izliyorsun beni ve gözlerin "Bir zamanlar en çok senle güler, senle eğlenir, senle ağlardık ne ara bu kadar uzak düştük." diye haykırıyor.
Pişmansın biliyorum ve gelirsen eğer sana "Güvenimi zedeledin ve bir daha sana güvenmeyeceğimi, eskisi gibi olmayı ne kadar çok istesem de yapamayacağımı sen de biliyorsun." demek istiyorum. Ve evet bu benim doğrularım da hayatımdan gelmiş geçmiş herkes için geçerli de. Fakat sen herkes değildin. Geçmiş zaman eki kullandığıma bakma hiçbir zaman da _
herkes olamazsın. Bende ki yerin çok ayrı zaten istesem de değişmiyor. Gelsen ve enfeksiyon kapmaya yüz tutmuş kendi açtığın o yaraları iyileştirmeye çalışsan, yanımda olmaya çalışsan, eskiden olduğu gibi benle beni sinir etmek için uğraşşan, beni güldürmeye çalışsan.. Her şeyden önce sana olan hislerim gibi duru bir sevgiyle sevsen beni , sanırım senin için kendimi bile karşıma alırım. Ki almışlığım da var, en iyi sen bilirsin.
Tek temennim ilerde bir gün yine yan yana olalım. Kim olduğumuz, birbirimiz için ne olduğumuz inan hiç önemli değil. Sadece ben sana rağmen kalbini o kadar çok sevdim ki geleceğimde bı yerlerde olmanı umuyorum.