ZamanYolcusu
@0ZYS0
Kafasının içinde, sonsuz ve zamansız bir boşlukta kendisini dünyaya bağlayan ipin ucundan kitaplar çekerken delirmemeye çalışmakta...
2003
244 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
ZamanYolcusu yorumladı.
Bizim yerimizi kimin alacağını kim bilebilir, sadece her zaman birinin yerimizi alacağını biliriz; her durumda, her koşulda, ne yaparsak yapalım, aşkta, dostlukta, işte, nüfuzda, hakimiyette, hatta sonunda bizden bıkan nefrette; yaşadığımız evlerde, bize razı olan kentlerde, bizi ikna eden ya da kulağımıza gülen, marıldanarak onaylayan, sabırla dinleyen telefonlarda, oyunda ve işte, dükkanlarda ve bürolarda, yalnızca bize ait olduğunu zannettiğimiz çocukluk dünyasında ve onca kokuşmuşluğu görmekten bitkin düşmüş sokaklarda, restoranlarda, gezinti yollarında, koltuklarımızda ve çarşaflarımızda, üstlerinde hiçbir koku hiçbir iz kalmayıncaya, yırtılıp bez olarak kullanılıncaya kadar; öpücüklerimizde de yerimizi başkası alır, öpüşürken gözler kapatılır, anılarda, düşüncelerde, hayallerde ve her yerde yerimizde doldurulur; omuzların üstüne yağan kardan ibaretim, kaygan ve yumuşak, kar daima diner ...
Metis Yayınları
Aklıma Yorgias Lantimos'tan Nimic adlı kısa filmini getirdi, çok anlamlı bir alıntı.
Ne istediğim sorulduğunda canım hiçbir şey istemez hale gelirdim. Ne fark eder nasıl olsa beni eğlendirecek bir şey yok düşüncesi hızla harekete geçerdi. Aynı şekilde, insanların verdikleri şeyleri ne kadar zevkime uymayan bir şey olursa olsun, bir türlü reddedemezdim. İstemediğim bir şeye, istemediğimi söyleyemez, istediğim şeyleri de gizli saklı çalıyormuşum gibi acı bir tatla, sözcüklere dökemeyeceğim bir korkuyla alırdım. Yani, iki şeyden birini seçmeye bile gücüm yoktu. Bu, daha sonraki yıllarda, sonunda benim utanç dolu yaşamımın en etkili unsuru olacak, doğamın bir parçası olduğunu sanıyorum.
içselleştiricilik ne kadar lanet bir şey
Tiksiniyorum bütün bunlardan. Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım.
ve sonraki sabah intihar eder
Okur Takip Önerileri
Farkına vardığın başka bir şey: hiç bilmediğin bir mahalle kafesine girip orada kumar oynayanları, oturan bir-iki müşteriyi seyretmenin zevki. Kendini her zaman dışında hissettiğin, ama senin geçmişin ve o zamanki düşlerinle ortak yanları olan bu hayatı yakından görmenin tadı. Neredeyse boş, modern bir kafe. Biraz sonra, kızıl saçlı, kaba, yabansı görünüşlü bir kız yabancı olmayan bir adamla kafeye geldi. Mutlu bir hava içinde çıkıp gittin. Bir süredir genel izlenimler ve düşünceler sana önemsiz görünüyor. Daha çok anlar dikkatini çekiyor.
an bazında düşününce hayatın absürdlüğü daha çok ortaya çıkıyor.
Elbette acı çekerek insan birçok şey öğrenebilir. Ne yazık ki acı çekmek öğrendiklerimizden yararlanacak gücü bırakmaz bizde; bir şeyi sadece bilmekse, hiçten de az bir şeydir.
yine mi aşık oldum ne