Seni kaybettim.
Bunu biliyorum.
Senin hakkında bir satır yazmamaya çalışmamın nedenini hiç düşündün mü? ! Sana ait olanları içten içe koruma uğraşı mıydı sanki bu:
kuşkusuz.
Hala da saygıyla ağlıyorum...
446.jpg)
Küçük İskender
“Ey insan Kaf dağı kadar yüksekte olsan da kefene sığacak kadar küçüksün. Unutma, her şeyin bir hesabı var. Üzdüğün kadar üzülürsün.”
Şems-i Tebrizi
Gerçek mutluluğun da bir raslantı sonucu olmadığını, yaz yağmuru gibi birden bire başımıza düşmediğini söylemeliyim. Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mütluluk, birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor.
Çayı kim keşfetti? okuyacak olana allah sabırlar versin :D
Çaysız bir dünya nasıl olurdu acaba? Çay keşfedilmeseydi, çaydanlık, çay fincanı, kaşığı, işyerlerinde çay paydosu, şehirlerarası otobüslerde çay molası olamazdı. Şükür ki çay milattan önce 2737 yılında büyük Çin İmparatoru Shen Nung tarafından tesadüfen de olsa keşfedildi.
Shen Nung bir gün bahçede ağzı açık bir kapta su kaynatırken çalılıklardan
AykırıKitabı okudu
Bu da aşk işte!
Bu da entrika!
Bu da soysuzlaşmanın, aşkın getirdiği dalaverelerle kendine kilitlenmenin başka bir çeşidi! Peki anahtar nerede sevgilim?!
Peki anahtarın üzerindeki yivler kimin eseri?! Dur, dur, bağırma,
Bir nedeni yok, yalnızca öptüm... Küçük İskender
Merhaba Sevgili 1K
ilk öncellikle bunu okumak zorunda değilsiniz belki bende böyle uzun bir yazıyla karşılaşsam üşenip okumazdım :d ,neyse size kalmış.
Dün çok kötü bir gün geçirdim ve aslında kötüden daha çok ötesi sanki bir tarafım ölü gibiydi böyle bir güne uyanmak istemezdim uyandığımda mutfağa gidip kendime kahve yaptım ve sonra ise sadece düşündüm kahvemi bitirip günlüğümü açıp yazmaya başladım yazdıklarım acıdan başka birşey değildi günlüğümü yazdıktan sonra annemin odasına girdim ve sandığı açtım sandıkta babamla annemin fotoğlarını elime alıp ve müzik açtım içimden sadece keşke diyebildim 2 fotoğraf daha vardı sandıkta,onlar ise benle annemin ilk ve son fotoğraflarıydı. saatlerce orda diz çöküp fotoğraflara baktım, annemin ses kayıtlarını dinledim çok güzel bir duygu ama diğer bir tarafımda''yalnızsın, onsuzsun''diyip acıdan mahvolmuşluk duygusunu yaşatır. size söylemek istediğim anneniz hayattayken hergün öpün, onu sıkın, ilgiye boğun, güzel sözler söyleyin yada ne bileyim dans edin, beraber pasta yapın ama geç olmadan bunları yapın çünkü birgün herkesi kapısında bekleyen bir tek misafir olucak o da ÖLÜM olucaktır annesini kaybetmiş olan herkesin başı sağolsun...