Devasa bir alev topu. Çapı, dünyanın 109 katı kadar. İçine tam 1.300.000 dünya sığacak kadar büyük. Dünyaya uzaklığı, 149.6 kilometre. Işık hızında düşündüğümüz zaman, 8 dakikalık bir mesafe. Biz, güneşin ışığını, ondan çıktıktan 8 dakika sonra görüyoruz. Bu devasa kütlenin çekirdeğinde, her an patlamalar gerçekleşiyor. Bu patlamalar, fizikte “füzyon tepkimesi” olarak adlandırılıyor. Çekirdeğinde gerçekleşen her fizyon tepkimesi sonrası güneş, uzaya enerji yayıyor. Güneşin yüzeyinden her dört saniyede bir uzaya yayılan enerji, dünyanın 65 yıllık elektrik ihtiyacını karşılayabilecek kadar çok.
Yani güneşin uzaya 1 dakikada yaydığı enerji, dünyanın 1000 yıllık elektrik ihtiyacını karşılayabilir. Durun, bu cümleyi okuyup geçmeyin, gözünüzü kapatın ve idrak etmeye çalışın. Aklın hududu olduğunu işte şimdi hissettiniz. Çünkü bu rakamlar, idrakin kaldırabileceği siklette değil. Aslında bu kadarla kalmıyor. İdrak edemediğimiz büyüklükteki güneşimiz, kendisinden 10 milyar kat daha büyük olan, evrenin keşfedilen en büyük yıldızı Stephenson 2-18’in yanında, zerre kadar kalıyor. Zorlamayın, bu bilgiyi beynimiz asla hazmedemeyecek.