Seni sırf sen olduğun için seviyorum ben. Güzelliğini, tazeliğini,asaletini veya gönlündeki zenginliği kaybetsen yahut bunları senden söküp atsalar bile ben yine seni seviyor olacağım. Seni sevme sebebim sen olduğun içindir.
Sayfa 34
Sevmenin göstergesi sahip olmaktan ziyade sahiplenilmekteydi.
Sayfa 33
Çok seven , kendi sevgisini daima az buluyordu.
Sayfa 27
Okur Takip Önerileri
Aşk sevdiğine bakar,gerisini görmez.
Sayfa 26
Eksilen
Öyle yıpranmış ki
Bir forması eksik içinden,
Sahafa düşmüş bir kitap
Gibi sararmış üzüntüsünden.
Bir ay doğuyor usul usul
Karanlığın göğsüne,
Dünden bugüne kendini
Biraz daha eksilterek getiren
Küsmüş göğüne besbelli
Geleceği göremediğinden
Taşıyor oysa hüzünlü bitişinde
Doğuşunu yeniden
Muska
Üstümde bu ütüsüz gökyüzü,
Altımdaki tarazlanmış yol benim
Hep yanımdaydı zaten,
Kendimi bildim bileli.
Hangisi daha iyidir? Kolay elde edilmiş bir mutluluk mu yoksa insanı yücelten acılar mı?
Dervişin biri işi cefâ olan bir güzele tutulmuştu. Yolu üzerinde bekler, hasretiyle yaşlar dökerdi. Sevgiliden acıyan gözle ufak bir bakış bile göremiyordu. Dervişe dediler ki; "Şu sevdiğin var ya, daima ayyaşlarla , serserilerle beraber, onun sencileyin bir dervişle dostluğu olmaz, ya vazgeç bu sevdâdan yahut dervişliği bırak, onun gibi ol!"
Derviş bunu duyunca şu şiiri söyledi:
"Sevgiliden beklediğim aşk derdidir benim, başkalarının ondan güzellik ve hoşluk dilemesi gâm değil. O bir aşk ve güzellik gülistânıdır; ondan diken isteyenlerin diken, gül isteyenlerin gül devşirmesine şaşılmaz."
Sayfa 325
Ah mine'l aşk!
Kanadını alevlere yakan pervâne muma şöyle dedi:
"Behey divâne, haydi ben âşığım, bana yanmak yaraşır, peki sana ne oluyor, sen neden yanıyorsun?"
Mum hem yanıyor, hem cevap veriyordu. O sırada göz yaşları süzülüyor, başından dumanlar tütüyordu:
"Bal gibi tatlı sevgili bir yârim vardı, şimdi ondan ayrıyım, ya nasıl yanmayayım? A iddiacı pervâne! Zannımca aşk senin için değil, benim içindir. Çünkü senin ne yanmaya sabrın, ne alevde durmaya kararın var. Kanadın azıcık yandı diye alevin önünden kaçıyorsun. Hâlbuki ben baştan ayağa yanasıya, eriyesiye, tükenesiye kadar sabrediyorum. O hâlde ey başımdaki ateşi görüp de kıskanan pervâne, gel bir de içimde yanan ateşi gör."
Sayfa 313
"Zen merde civân pîre kemân tîrine muhtaç
Eczâ-yı cihân cümle biri birine muhtaç"
{Kadın erkeğe (erkek kadına),genç yaşlıya (yaşlı gence),yay oka( ok yaya) ihtiyaç duyar... (Tıpkı bunun gibi) dünyadaki bütün varlıklar hep birbirine muhtaçtır.}
Sayfa 140
"Buna kim âlem-i imkân derler
Olmaz olmaz deme olmaz olmaz"
Bu dünyaya mümkünler âlemi denir,burda olmaz olmaz dediğin her şey olur(veya olmaz olmaz deme, olmayacak şey yoktur)!
Sayfa 140
Hiçbir insan ada değildir, tek başına bir bütün... İnsan kıtanın bir parçasıdır, bütünün bir bölümü...Bir toprak zerresi denize karışıp gitse sanki yitip giden yüksek bir tepeymişçesine, dostlarının ya da senin yurdunmuşçasına azalır kıta. Her bir insanın ölümü de işte azaltır beni çünkü ben insanlığın bir parçasıyım.
O yüzden sakın sorma çanlar kimin için çalıyor diye ,senin için çalıyor!
John Donne
Şu anda hoşçakal demek sadakatsizlik olur.
Sayfa 502
Benim için tehlike dediğin karanlıkta çekilen eziyetti, bu da beni yolumdan alıkoymuyordu. Fakat aydınlık ile mutluluğun tehlikesini bilseydim gelmezdim. Şimdi bu ayrılıkla en büyük yaramı aldım ben.
Sayfa 473
İçinizden en az yarısını arzuladığımın yarısı kadar bile tanımıyorum ve yarınızdan azını hak ettiğinizi ancak yarısı kadar sevebiliyorum.