Asu
@Ahusudeger
kötü bir söz yazarım diye hiç söz yazmadım, kötü yaşarım diye hiç yaşamadım.
lisans
10 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
hissiz olunduğunda hiçbir şey hevesli yakarışlarımıza yanıt vermez.
seni yıkımına ve mutlak acıya benim o zaman olduğum kadar savunmasız ve hevesle yöneltmeyeceğim. benim halimden ders çıkar, benim yönergelerimden değilse de, en azından benim örneğimden, bilgi edinmenin ne kadar tehlikeli olduğunu ve büyüdüğü şehrin dünya olduğuna inanan adamın, kendi doğasının izin verdiğinden daha büyük bir şey olmaya göz dikenden daha mutlu olduğunu öğren.
unutma ki, bir delinin gördüğü düşler değil anlattıklarım.
Okur Takip Önerileri
yaşamın nedenlerini incelemek için önce ölüme yönelmeliyiz.
iç varlığım isyan ve kargaşa içindeydi. o zaman düzenin yeniden sağlanabileceğini hissediyordum ama bunu yapacak gücüm yoktu.
çok şey yapıldı, diye bağırdı Frankenstein' ın ruhu -daha, saha fazlasını elde edeceğim; çoktan çizilmiş adımlarda yürürken, yeni bir yola öncülük edeceğim, bilinmeyen güçleri keşfedeceğim ve dünyaya yaratılışın derinliklerindeki gizemleri göstereceğim.
sınırsız güzelliğin hayallerini az değerli gerçeklere değişmem isteniyordu.
bilgi edinmek için ateşli bir istek duyuyordum. evdeyken, sıklıkla bir yere tıkılıp kalmanın zor olduğunu düşünmüş, dünyaya adım atmak ve diğer insanların arasındaki yerimi almak için can atmıştım. işte isteklerim yerine gelmişti ve şimdi pişmanlık duymak gerçekten aptallık olurdu.
etrafı sürekli olarak sevdiği dostlarla çevrelenmiş ve sürekli olarak karşılıklı memnuniyet vermeye çabalayan ben, artık yalnızdım. gittiğim üniversitede kendi arkadaş çevremi oluşturmalı ve kendi koruyucum olmalıydım. yaşamım bundan sonra önemli ölçüde tecrit edilmiş ve evcildi; bu ise yeni yüzlere karşı üstesinden gelinmez vir direnç getirmişti.
2023 okuma hedefini güncelledi.
2023 OKUMA HEDEFİ
26/50 kitap - %52 tamamlandı
26 kitap okudu
50 kitap
5,5bin sayfa
2 inceleme
63 alıntı
yas evinin ölüme yakın sessizliğini böylesine erken terk edip hayatın ahmaklığı içine atılmak kutsallığa saygısızlık gibi göründü. üzüntüye yeniydim ama beni biraz olsun korkutmadı.
bh onarılmaz derdi, çok değerli bağlarından koparılanların duygularını, ruhta açılan boşluğu ve yüz ifadesinde sergilenen acıyı tanımlamama gerek yoktu. her gün gördüğümüz ve varlığını bir parçamız saydığımız birinin sonsuza kadar bizden ayrılmasına -sevgili biz gözün ferinin söndürülmesine, çok bildik ve kulağa hoş gelen bir sesin kesilmesine, bir daha duyulmamasına aklın kendi kendini ikna etmesi oldukça uzun sürüyor. bunlar ilk günlerin düşünceleri; ama zamanın geçmesi kötülüğün gerçekliğini kanıtladığında, asıl keder işte o zaman başlıyor. ama kimin böyle değerli bir bağı kaba bir el tarafından koparılmamıştır ki? hem neden herkesin hissettiği ve hissetmesi gerektiği üzüntüyü tarif edeyim ki ? kederin bir gereklilik değil de hoşgörü olduğu bir zaman geliyor en sonunda; dudakların üzerinde oynaşan gülümseme, kutsallık dışı olarak görüldüğü halde, yasak değil. annem ölmüştü ve hâlâ yerine getirmemiz gereken işlerimiz vardı; yolumuza geri kalanlarla devam etmeli ve oyunbozanın henüz yakalamadığı biri kalmışken kendimizi şanslı saymayı öğrenmeliyiz.
iyilik perisinin çabası güçlüydü ama etkisi yoktu. kader fazlasıyla güçlüydü ve onun değişmez kanunları benim mutlak ve korkunç yıkımımı kararlaştırmıştı.
işte ruhlarımız bu kadar garip bir şekilde inşa edilmiş ve gelişmeye ya da harap olmaya doğru gidişimiz böylesi pamuk ipliklerine bağlı. geri dönüp baktığımda, neredeyse mucizevi eğilim ya da irade değişimi, hayatımın koruyucu meleğinin hazır önerisiymiş gibi geliyor -daha o zamanlar yıldızlarda asılı duran ve beni kuşatmaya hazır fırtınayı önleyecek koruyucu ruh tarafından gösterilen son çaba- onun zaferi, benim eski ve sonradan büyük acı veren çalışmalarımdan vazgeçişimi izleyen sıradışı bir ruh dinginliği ve hoşnutlukla ilan edilmiş oldu.
...gerçekleştirilmelerini kötülükle, önemsenmemelerini mutlulukla ilişlilendirmeyi öğrenişim işte böyle oldu.
o kadar zamandır dikkatimi verdiğim her şey birden değersizleşmişti.