T
@Alphardd
Kitap uyumak için değil uyanmak için okunur.
Hemşirelik
95 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
“ Düğme iliğini ne oldu?”
“Düğme iliği?”
“ Evet. Eskiden düğmeler yarattığını ama başarısız olduğunu söylemiştin ya. Şimdi ne oldu diyorum .”
“ Basit. Üstümü değiştirdim. Giydiğim yeni gömlekte ilikler çoktan açılmıştı. İliğe uyacak düğmeler yaptım ve kolayca dikildi.”
Sayfa 257Kitabı okuyor
Güldükten sonra ağlayıp, dans ettikten sonra yere yıkıldım. Yine de tekrar ayağa kalkıp dans etmeye devam ettim.Bu şekilde yaşamaya çalışıyorum.
Sayfa 244Kitabı okuyor
Minjun artık sarsılmaya bir son vermeye karar vermişti. Sarsılmak istemiyorsa, sarsılmayan bir şeye tutunması gerektiğini öğrenmişti .
Sarsılmayan bir şeye tutunup elinden geldiği kadarını yapmak…
Sayfa 219Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Ne yapıyor olursak olalım kaygılanacağız. Kitapevi değil, başka bir işte çalışırsak da öyle. Neticesinde konu şuna geliyor: Ben ne tür bir iş yaparak endişeyle savaşacağım?
Sayfa 196Kitabı okuyor
Aristo’nun sözünü ettiği mutluluk, bir ömrün son anı uğruna tüm yaşamımızı ipotek etmekten farksız değildi. Son anlarımızda bir kereliğine mutlu olmak adına tüm hayatımızı çabalayarak, perperişan geçirmemiz gerektiği anlamına geliyordu.
Sayfa 186Kitabı okuyor
“Kitap okurken yazarların hepsinin kuyuya düşmüş insanlar olduğunu öğrendim. Oradan yeni kurtulanlar da, çok önceleri
çıkanlar da var ve sanki hepsi ileride o kuyuya yine düşeceklerini söylüyor."
"Kuyuya düşmüş ve ileride de düşecek insanların hikâyelerini
niye okuyayım ki?" diye sordu Minchul, anlam veremeyerek.
"Çünkü aynı mücadeleyi veren başka insanlar olduğu gerçeğiyle bile güç bulabiliriz. Bu zorlukları tek ben yaşıyorum
zannederken aslında onların da savaş verdiğini fark edebiliriz.
Acımız varlığını korusa da, ağırlığının bir şekilde, biraz olsun
hafiflediğini hissedebiliriz. Yaşamı boyunca kuyuya hiç düşmemiş bir insan var mıdır diye düşündüğümüzde, bunun mümkün olmadığını fark edebiliriz.
Hal bu olunca, içimizde bu çaresizliğin üstesinden gelmeye dair bir istek uyanır. Derken köşeye kıvrılmış bedenimizi ayağa kaldırırız ve kuyunun o kadar da derin olmadığını görürüz. Bunun farkına bile varmadan bunca zaman kuyunun içinde kasvetle sarmalanmış halde geçirdiğimiz için güleriz hatta. Tam o anda, birden hafif bir rüzgâr eser ve aniden hayatta olduğumuz için şanslı olduğumuz düşüncesi kuşatır bizi. O rüzgârın esişi sayesinde.”
Sayfa 152Kitabı okuyor
İlgini çeken bir şey olduğu gerçeği bile nefes alabilmeni sağlar. Nefes alabildiğini hissettiğinde hayatın biraz katlanabilir olduğunu düşünürsün çünkü.
Sayfa 151Kitabı okuyor
Youngju için gençlik bir ütopyaydı. Hiçbir yerde var olmayan ütopya gibi, gençlik de kimsenin yaşayamadığı bir dönem olabilir miydi?
Sayfa 122Kitabı okuyor
“ Müzikte ahengin kulağa hoş gelebilmesi için öncesinde ahenksizlik olmalıymış. Bu sebeple müzikte ahenk ve ahenksizliğin bir arada var olması gerekiyormuş. Yaşamımızın da müzik gibi olduğunu söylüyor. Uyumdan önce uyumsuzluk olduğu için hayatlarımızın güzelliğini hissedebiliyormuşuz.”
Sayfa 102Kitabı okuyor
Hepimiz öyleyiz. Yaralayarak yaşıyoruz.
Sayfa 79Kitabı okuyor
“Kitap okuyanlar, yani başkalarının acılarını paylaşabilenler çoğalmalı ki dünya daha hızlı güzelleşebilsin.”
Sayfa 44Kitabı okuyor
Ağlamak istediğinde ağlaman lazım. Yüreğin ağlıyorsa, sen de ağlamalısın. Böyle böyle yavaşça iyileşiyor insan.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Artık bir alanı sevmesi, kendini huzurlu hissedip büsbütün olduğu gibi var olabilmesi, kendini dışlamadan kabullenebilmesi , o alanda kendine değer verip sevmesi gibi niteliklere bağlıydı.
Sayfa 6Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
“Kitaplar olduğu için bu dünya daha mı mutlu oldu acaba? “
Sayfa 317
