Ergenlik çağında, babasını kaybetmiş, ablası evlenip uzağa gitmiş, annesiyle yaşayan bir genç kız… Kısacık bir hikaye ama satırlarında yüzlerce duygu patlaması, gel gitler bulunuyor. Toplumun istediği gibi mi olmalı, içinden geldiği gibi mi? İsimsiz karakterimiz öğrenci kız, toplumun gözünde iyi ve övünülen biri olmak istiyor ama bir yandan da duygu ve düşüncelerine hakim olamıyor. Okurken ben de kendimden bir şeyler buldum bu satırlarda. Özellikle Osamu Dazai, bunu yazarken satırlarına kendi ruh halinden izler bırakmış ya buna bayıldım. Kimi zaman karakterden uzaklaşıp yazarın aklının içinde yolculuk yapıyoruz. Bu kadar kısa olmasına rağmen, bu kadar beğeneceğim bir eser olmasını beklemiyordum. Psikolojik yönü benden tam not aldı.
