“Duyguları ifade edememek, derin olmadıkları anlamına gelmez.”
Sayfa 71Kitabı okudu
Bir keresinde, “ Ne yaptığının farkında mısın? Yağmurun her şeyin rengini kaçırdığını bilir misin? Sen de İngilizceye aynı şeyi yapıyorsun. Ağzını her açışında, dili silikleştiriyorsun.” demişti.
Sayfa 77Kitabı okudu
O sırada Fugui sabanını sürerek onlara doğru yaklaştı ve şöyle dedi: “ İnsanların unutmaması gereken dört kural vardır: Yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma.”
Sayfa 143Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Gözlerini açtığında gözleri kocaman olmuştu ve sanki gülmeye çalışıyormuş gibi dudaklarını bükmüştü. Çatlak sesiyle, “ Öleceğim yerin adını bile bilmiyorum.” dedi.
Sayfa 68Kitabı okudu
“ Chunsheng, ölmeyeceğine inanırsan, başarırsın!”
Sayfa 66Kitabı okudu
- Neler gördünüz yüzümde?
- Tutulmuş gözyaşları. Ne fena bu erkeklerin duygularından utanmaları. Sahte bir gurur. Zekalarından utansalar daha iyi ederler.
Sayfa 247Kitabı okudu
“ Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu.”
Sayfa 227Kitabı okudu
“İlya ilyiç’in kafası bir kitaplıktı; ama ayrı ayrı ve hiçbiri tamam olmayan ciltlerle dolu bir kitaplık.”
Sayfa 75Kitabı okudu
- İşte o zaman yazdıklarınızı okurum, önünüzde eğilirim. Hırsızı , düşmüş bir kadını anlatıyorlar da insanı unutuyor veya anlatmıyorlar. Bu mudur sanat, bu mudur büyük edebiyat? Kötülüğü, çamuru anlatın ama, rica ederim, buna edebiyat demeyin.
Sayfa 32Kitabı okudu
Oblomov duvarları gösterdi:
- Yalnızca bu kadar mı? Ya duvarların tozu, ya örümcek ağları?...
- Onlar bayrama: O zaman tasvirleri temizlerim, örümcek ağlarını alırım...
- Ya kitaplar, resimler?
- Kitaplar, resimler Noel bayramına. O zaman Anisya ile dolapları düzelteceğiz. Hem şimdi nasıl düzeltelim? Hiç evden çıktığınız yok ki!
- Bazen tiyatroya, konukluğa gidiyorum ya!
-Hiç gece temizlik olur mu?
Oblomov Zahar’a küskün gözlerle baktı, başını salladı ve içini çekti. Kayıtsızca pencereye bakan Zahar da içini çekti. Efendisi gailba içinden,” Ah dostum, sen benden de Oblomov’sun.” diye düşünüyordu.
Sayfa 13Kitabı okudu
Ömrünü nasıl harcayacağını uzun uzun düşündü; sonunda kendi kendine yaşamakla yeterince iş göreceği kanısına vardı.
Sayfa 76Kitabı okudu
“Ya ağrı?” diye sordu kendi kendine,”Ağrı nereye gitti? Ey ağrı! Nerdesin?
Kulak kabarttı.
“ Hah burada! Ne yapalım, varsın ağrı da olsun!”
“Ya ölüm? O nerede?”
Kendini yoklayıp eski ölüm korkusunu aradı... Bulamadı.
Ölüm nerde? Ne ölümü? Korku diye bir şey yoktu. Ölüm yoktu ki korku olsun!
Işık vardı ölüm yerine.
-Böyle oluyor demek! -diye mırıldandı birden.-Ah ne mutluluk!
Sayfa 83Kitabı okudu
Hayat gitgide artan acılar demek; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti.” İşte ben de uçuyorum...”
Sayfa 75Kitabı okudu
- İstediğin ne? Ne...ne istiyorsun?
-Ne mi? Acı çekmemek...Yaşamak...
Sayfa 70Kitabı okudu
-Nasılsa hepimiz öleceğiz.Elimiz ayağımız tutarken niye çalışmayalım?
Sayfa 57Kitabı okudu