Aylak adam
@Aylakadam7
İnsanoğlu hayatta o kadar acı çeker ki, canlılar arasında yalnız o,gülmeyi icat etmek zorunda kalmıştır.
Friedrich Nietzsche
5 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Uzun süreli bir sistem, bu tekil çıkarların başarıyla tek bir potada eritilmesini, tartışmaların minimum tahribatla yapılmasını sağlamalıdır. Neoliberal kapitalizmin ve onun müreffeh tüketim toplumunun ideal rejiminin demokrasi olması da bundan değil midir? Politik farklılıkları uzlaşmayla çözmek iktidar değişikliklerini kanlı isyanlar ya da darbelerle değil de, “seçim” adı verilen kuralları önceden belirlenmiş süreçlerle halletmek; işte bütün mesele budur! Tabii yirmi birinci yüzyılda, daha önce değil.
Sayfa 28 - KronikKitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
296 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
16 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Gecenin sonunu yazmak için orayı bilmek gerekir. Ölümü yazmak için ölmek gerekir!
Sayfa 97Kitabı okudu
Demokrasi! En mantıklısı buydu. Sonuçta, toplumla lider ilişkisi, aynı kafeste kapalı kalmış bir insanla bir hayvanın durumundan pek farklı değildi. Diktatörlükte kafesin kapısı birden açılır ve içeri aç bir aslan atılırdı. Ama demokrasi, insanın ne tür bir hayvanla kafese kapatılacağını seçme özgürlüğüydü. Etobur mu? Otobur mu? Omnivor mu? Tek mi gezer? Sürü halinde mi avlanır? Nesli tükenmekte olan bir tür müdür? Evcilleşebilir mi? Ve bunlara benzer soruların yanıtları göz önünde bulundurularak bir seçim yapılabiliyordu. Tabii yine de ortada bir kafes, bir hayvan ve kilitli bir kapı vardı ama yapacak bir şey yoktu. Dünyanın gerçekleri şimdilik bu düzeydeydi! Ayrıca diktatörlükte hayvan ölene kadar kafeste kalırken, demokraside ancak bir sonraki seçime kadar hüküm sürebiliyordu. İnsan da, bedenindeki diş izlerini sayıp kaç kilo etinin ya da parmağının eksildiğini ölçebiliyor, buna göre de kafes hayatını aynı hayvanla sürdürüp sürdürmeyeceğine karar verebiliyordu...
Sayfa 133Kitabı okudu
Gülümsedim. O da mutlaka gülümsedi ama ben göremedim. Çünkü yüzü siyah bir peçeyle kaplıydı ve sadece gözleri açıktaydı. Çünkü masallarında Açıl Susam, Açıl! diyenler, gerçek hayatta Kapan Kadın, Kapan! demişti. Dünyanın öyle bir yerindeydik ki erkeklerin herbiri kendini Ali Baba sanıyor, geriye kalan herkesin de Kırk Haramiler olduğuna inanıyordu. Anlatıla anlatıla, masal gerçek olmuştu...
Sayfa 406Kitabı okudu
Şu anda okuyor
%19 (167/877)
GÜNDÜZ YARASALARI
Bir görsek andığımız yüzü,
Tanır mıyız? —Tanır mıyız
Sevdiğimizi, bilir miyiz neydi—
Sevdik mi, seviyor muyuz?
Yürüyüşü, saçının dökülüşü—
Anımsar mıyız, anımsıyor muyuz?
Bir anıdan başka nedir ki sevdiğimiz?
Gündüz yarasalarıyız biz.
Sayfa 18 - Metis
Bir kitabı okumayı düşünüyor
