İki insan karakteri vardır: Zaman geçtikçe hatalarıyla yüzleşen ya da yalanlarının, hatalarının arkasına gizlenip yüzsüzleşen. Sen sen ol hatalarınla yüzleş.Yüzsüzleşme.
Aslinda zihin boşluğunda yaşayıp eleştirilmesi gereken şahıs sen iken senin kalkıp beni başkasına eleştirir tarzda tanıtman insan olma imkanlarını zorluyor.
İçindeki güç doğayla uyum sağladığında,olup bitenleri karşılayıp düzeltme konusunda bize bahşedilen ve gerçekleşmesi muhtemel şeylerle de uyum sağlar.Belirlenmiş hiçbir maddeye bağlı değildir. Bir yandan hızla ilk hedeflerine doğru hareket eder, diğer yandan ise karşısına çıkan maddeyi de kendisinin kılar, tıpkı ateşin içine atılan her şeye üstün gelmesi gibi. İçine atılanlar ateşin sadece ufak bir kandil kadarını söndürür ama parıl parıl yanan ateş içine atılan her şeyi çabucak kendine uygun hale getirir, tüketir ve böylece harlanır.