İnsanı delirten, gerçeğin dışında yaşamaya çalışmak oluyor. Gerçek dehşet verici. İnsanı öldürebilir. Gerçek acıdır. Ama insanı delirten yalanlar, gerçekten kaçışlar.
20 yaş dolaylarında öyle bir an vardır ki, yaşamının geri kalan kısmı boyunca ya herkes gibi olmayı ya da farklılıklarını erdeme dönüştürmeyi seçmen gerekir.
İnsanoğlu, bazı şeyleri ne kadar çabuk unutmaya başlıyordu. Bir ömür dinmeyeceğini düşündüğümüz acılar, nasıl oluyordu da kendilerini bu derece hızlı tedavi edebiliyorlardı?