Hiç kuşkusuz, dünya ölülerle ağırdır;
ve yeryüzü onlarla kalabalık.
Ey insanlar artık yeter!
Acıyın, acıyın
Leyleklerin gözyaşına,
Aman vermez acılardan
Söndürülmez yangınlardan
Bağışlanmaz günahlardan
Sizleri korusun diye
Yalvarın.. yalvarın Tanrınıza.
Ellerimizi yitiririz birdenbire, yokturlar;
yanaklarımız tozlu bir ülkedir
unutulmuş masallarda
ve şuramızda
bir gökyüzü sürekli kuşsuzluğa doğurur kendini
ve eşyalar
aslında birer boşluk olduklarını anımsarlar ansızın
sonra boşluk taşar boşluk kelimesinden,
taşar.
Artık ne yapsak yapmıyoruzdır,
ne yıksak yıkmıyoruz.
Babalar ki, yalnızlığın en uzun tarihidir
içlerinden gelip geçtiğimiz
Okur Takip Önerileri
Ama yalnızlığın kelimeleri yoktur.
O, bütün kelimelerden oluşmuş bir kelimedir.
Ne bir dost, ne bir sevgili,
Dünyadan uzak bir deli...
Beni sarar melânkoli:
Kafamın içersi ölür.
Şiir gibi değil, hayat gibi yazdım tüm mısraları ve ölüm gibi kafiyelere tutsak ettim tüm hayatımı...
Sayfa 45
Peki ama Yüce Tanrım, herhangi bir nedenle bütün bu yasalardan, "iki kere iki dört"lerden hazzetmiyorsam bana ne doğanın yasalarından, artimetikten, "iki kere iki dört"lerden ?
