Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar
Bu afyon ruhu gibi baygın mahalleden
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin , dişlerin ve akpak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen fahriye abla
Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi
Sarmaşıkla
§Fahriye Abla§
Gözün, bir bakışa rengini çiziyordu,
Sesin, bir söze ağırlığını.
Ellerin bir ele adını çiziyordu,
Üşüyen sıcaklığını
Bir renk, Karanlığa adını çiziyordu,
Karanlık, yuvarlaklığını.
Bir gecenin gizine çiziyordu
Yuvarlak parlaklığını.
GİZ~
Ölümsüzlüğünü kaybettin. Tuhaf gelmiyor mu? '' Hiç ölmeyeceğim ki'' dedi. Bana itiraz fırsatı bırakmadan, iki parmağını dudaklarıma dayadı. Nazik gülümsemesi odayı aydınlatır gibiydi ve bana daha önce hiç bilmediğim derinlikte bir gerçek söylemek üzere olduğunu fark ettim.
''Sen sonsuza dek yaşayacaksın ve senin beni hatırlaman, ihtiyaç duyacağım tek ölümsüzlük olacak. Sadece senin bir parçan olarak yaşasam bile...Bianca, benim cennetten anladığım bu. ''
Balthazar'ın söyledikleri aklımdan çıkmıyordu:"Türümüz için ölüm sadece bir başlangıçtır."
Bu bizim en büyük kabusumuz olacaktı. Ama belki de, kabusumuz olmak yerine tek kurtuluş umudumuz olabilirdi.
~Gidecek başka yerim yoktu. Ve en azından Lucas'la olacaktım. Ve birlikte olduğumuz sürece, UMUT her zaman vardı. '' Evet" Elini avcuma alırken Lucas'a baktım. "Sizinleyim" ~