İnsan, asla yapamayacağını sandığı şeylerle, bir gün onları yapabileceğini bilmeden yaşar. Kimseyi öldüremeyeceğimize inanır, sonra gidip öldürürüz. Kimseyi kıracak biri olmadığımızı söyler, can kırıkları üzerinde yürürüz. Ayaklarımız kanadığında o kırıkları yolumuza başkalarının koyduğunu söyler, kendimizi koruruz. Ayaklarımız halimize güler; biz, ayaklarımızın haline bakar, ağlarız. Bir katili kan tutması gibi.