Tutunmadan insana, insana yeniden bağlanmadan, insanı yeniden sevmeden, insanların acıları ile yeniden acılanmadan ilerlenemez, insanla ulaşılacakdan Tanrı’ya..
Büyük bir yalnızlık içindedir çağdaş insan=çünkü unuttuk sevgiyi = uygulayımbilimin yoğun ağırlığı altında büküldü belimiz + ruhumuzun gereksinimlerini konuşmanın ayıp olduğu bir çağda insanlık idam edildi = yana kaymış gözlerimizle birbirimizin asılı bedenlerini seyrediyoruz ipte..
Sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü
Mazluma sürgün evi; zâlime cihan düştü
Sana meftun ve hayran, sana ram olanlara
Bir belâ tünelinde ağır imtihan düştü
Dünyanın en büyük adamı olmak isterdim; nefsim için değil de, sırf onun ümmetinden en hakir ferde düşen liyakat payını ve üstünlük derecesini göstermek için..