Barva, gardiyanın yolundan çekilmesi üzerine, beklemeden kapının kanatlarını tutan kalasa yöneldi. Ancak Moita'nın yardımıyla ağır ahşabı yerinden kaldırdıklarında kanatlar hafif bir gıcırtıyla aralandı. Onları izlerken Uli'nin solukları ağırlaştı. Bu ne yüzüne çarpan sıcak yaz esintisiyle ne de geride bıraktığı yaralı Durwa ya da Kresti ile ilgiliydi. Sadece, uzun zaman sonra özgür olarak aldığı ilk nefes ciğerlerini yakıyordu.