Kitabı okurken küçük August'un derdine, sevincine kısacası olağanüstü hayatına ortak oldum.
Ve bir yüz hiç bu kadar güzel görünmemişti bana. Yazar August'un yüzünü her ne kadar çirkin betimlese de çirkinlik neye göre ki? Güzellik veya çirkinlik dış görünüşlerimizle mi alakalı? İnsanın kalbi güzel olsun arkadaşlar.. August'un yüzü farklı diye diğer çocuklardan farklı değildi. Diğer çocuklar gibi üzülüyor, sinirleniyor, seviniyordu..
Kitap o kadar akıcı ki insanın okudukça okuyası geliyo. İnsanı hiç sıkmadan empatinin ne olduğunu günlük yaşantımızda bizlerinde insanların dış görünüşleriyle ilgili bilerek veya bilmeyerek tepkiler veriyoruz. Bence bir anne tarafından çocuklarına okunması gereken türden bir kitap. Bir öğretmenin; matematik,kimya,fizik.. gibi derslerin yanında öğrencilerine vermesi gereken büyük bir dersi anlatıyor 'EMPATİ' hayatımızda en büyük yeri kapsaması gerekirken çok az kişide bulunan empati bir öğretmenin öğrencisine verebileceği en büyük ders olurdu. Yazarı bu konuda tebrik etmek istiyorum çünkü o gördüğümüz insanların yerinde bizde olabilirdik düşüncesini okura kitap sonuna kadar hiç kesilmeden bu duyguyu işlemesi güzeldi..
