Pelin K.
@Birruzgaresti
Edebiyat , Psikoloji, Felsefe....
Lisans
19 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
284 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bahçıvanlar her zaman birbirini tanırlar; çünkü her bitkinin tarihçesinde bütün Dünya'nın gelişiminin yattığını bilirler.
(Prolog)
Doğa zenginliklerini öylesine eli açık bir biçimde ortaya serer ki belirli parçaları ölümlülük karşısında eğilirken, doğa kusursuzluğunun tüm uzantısında sayısız yeni doğumlarla kendini sürdürür! Bir tek soğuk gün nasıl da sayısız çiçek ve böceği öldürür! Ve bunlar doğa sanatının görkemli ürünleri nasıl da az farkedilir! Gerçekten de onların eksikliği bir başka yerdeki fazlalıkla dengelenir.
Eğer maddenin hareketinin evrensel yasaları sistemin yüce planının bir sonucu iseler, yüce aklın çizdiği planı yerine getirmeye hizmet etmekten başka bir amaçlarının olacağı zaten düşünülemez. Ama eğer öyle değilse, o zaman maddenin ve genel yasalarının en azından bağımsız olduklarına ve maddeyi böylesi görkemli biçimde kullanmasını bilen yüce akıllı gücün gerçekten büyük, ama sonsuz olmadığına; gerçekten güçlü, ama kendi kendine yeterli olmadığına inanmak eğilimi duymaz mıyız?
Metafizik, fiziksel ve matematiksel varlığın ve bu iki varlıkla ilişkili şeylerin ilk sebeplerinin, sebeplerinin sebebinin ve ilkelerinin ilkesinin -ki o, yüce Tanrı'dır- incelendiği ilimdir.
Yok olmaya bu kadar yakınken, varoluşumu sorgulamaya devam mı etmeliyim
…Öyle görünüyor ki çokluk tahayyülümüzde, birlik ise akıllarımızda daha iyi bilinmektedir.
şimdi zorunlu varlık olan bir şey sabit oldu. yine sabit oldu ki zorunlu varlık bir’dir. zorunlu varlık bir’dir ve hiçbir şey onun mertebesinde ona ortak değildir. onun dışındaki hiçbir şey zorunlu varlık değildir. onun dışındaki hiçbir şey zorunlu varlık olmadığına göre o, her şeyin varlığının zorunluluğunun ilkesidir ve her şeyi ya doğrudan veya bir vasıtayla zorunlu kılar. onun dışındaki her şeyin varlığı, onun varlığından geldiğinden o, ilk’tir (el-evvel). ilk ile onun varlığının zorunluluğuna izafe edilen bir anlamı kastetmiyoruz. bu nedenle onun varlığının zorunluluğunun ille olmakla çoğalması söz konusu değildir. ilk ile kastımız, onun başkasına izafetinin (göreliliğinin) itibarıdır.