Deja vu'nun bir de tersi vardır. Buna jamais vu denir. Sürekli aynı insanlarla karşılaşıp aynı yerlere gidersiniz ama her seferinde ilk kez olmuş gibi hissedersiniz. Herkes her zaman yabancıdır. Hiçbir şey tanıdık gelmez.
annem bütün dünyayı baştan yaratabileceğimi söylemişti. öyle bir güce sahip olduğumu söylemişti. dünyayı olduğu gibi, sınırları çizilmiş ve en ufak noktasına kadar idare altına alınmış şekilde kabul etmek zorunda olmadığımı, istediğim şekilde değiştirebileceğimi söylemişti.
işte bu kadar deliydi.
ve ben ona inanmıştım.
Sonra da
televizyonu açıyor ve pembe dizilerden birini izlemeye başlıyor; hani şu
gerçek insanların sahte sorunları olan sahte insanları oynadığı ve gerçek
insanların gerçek sorunlarını unutmak için izlediği dizilerden birini.
Bizi koruyan kanunlar aslında bizi can sıkıntısına mahkûm etmekten
başka bir
işe yaramazlar.
Gerçek karmaşaya ulaşamadığımız sürece, asla gerçekten huzurlu
olamayacağız.
Her şey berbat bir hal almadığı sürece, yoluna da girmeyecek.
İnan bana seni seviyorum,
Sesimi boya, seni özlüyorum,
Üzüntümü boya,
İnan bana seni özledim,
Kaderimi boya, seni başkalarının kaderiyle düşünüyorum, düşüncemi boya…
-Mohammed Ebrahim Jafari