İbni Haldun Mukaddime eserinde şöyle der:
"İnsan bir fikre, mezhebe taraftarlıkla karışırsa kendisine söylenen her şeyi doğru kabul eder. Yalanı doğrudan ayıramadığı için de davranışları yalanlarla şekillenir."
Sayfa 19Kitabı okudu
Arşı geç, ferşi atla, sidreyi aş,
Gör ne var maverada ibrethîz..
Sayfa 412Kitabı okudu
– Peki, bir çalgıcıyı, müzik yoluyla çalgıdan anlamaz hale getirebilir miyiz?
– Hayır.
– Binicilik yoluyla da bir biniciyi ata binemez hale geriremeyiz?
– Getiremeyiz.
– Peki, doğrulukla da doğru bir adamı doğruluktan ayıramayız değil mi? Kötüleri de kötülük yoluyla iyi edebilir miyiz?
– Yoo, edemeyiz.
– Öyle ya, soğutmak sıcaklığın değil soğukluğun işidir değil mi?
– Evet.
– Islatmak da, kurunun değil yaşın işidir?
– Şüphesiz.
– Kötülük etmek de, iyinin değil kötünün işi olabilir?
– Öyle.
– Ama doğru adam iyidir değil mi?
– İyidir.
– Demek ki Polemarkhos, ne dostuna ne de bir başkasına kötülük etmek iyi adamın işi değildir, kötü adamın işidir.
– Öyleyse şu sonuca varıyoruz: Biri çıkar da, doğruluk, herkese borçlu olduğumuzu vermektir, derse, bundan da doğru adamın borcu düşmana kötülük, dosta iyilik olduğunu anlarsa, bu sözü söyleyen, akla uygun söz söylemiş olmaz. Söylediği gerçeğe aykırıdır; çünkü bir kimseye kötülük etmenin hiçbir durumda doğru olmadığını gördük.
Sayfa 13Kitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
Descartes'ın: "Düşünüyorum, öyleyse varım"
sözü Platon'un Devlet'te düşünülen, kavranan dünyayı, görülen dünyadan daha gerçek sayarken söylediklerinin bir özeti gibidir.
Diğer dillerde bir nesneye işaret etmek için sadece tek bir kelime yahut birbirlerinin yerine bir veya daha fazla kelime söz konusu olabilirken, Klasik Arapçada çok geniş bir kelime yelpazesi vardır ve her bir kelime kendine has anlamlara sahiptir. O kadar ki tek bir kelime, işaret ettiği nesnenin -tüm özellikleriyle beraber- detaylı bir resmini ortaya koyar. İşte bu nüanslar ve imalar genelde tercümede kaybolur.
Sayfa 45Kitabı yarım bıraktı
