Amma hərdən-birdən, görürsən elə bir iş ki, yaxşılıq elədiyin adam, dar günündə qolundan tutduğu şəxs, məqsədinə çatan kimi birdəfəlik yox olurdu, ilim-ilim itirdi, nə izi, nə tozu qalırdı, belə məqamlarda Məcid də görürsən, dodaqaltı zümzümə edərdi: “Bağda ərik var idi, salam-məlik var idi, bağdan ərik qurtardı, salam-məlik qurtardı”.